Thurso - Ullapool

Het is alweer de 7^e dag van deze reis en het is even stil geweest. Nog niet alle hotels in het hoge noorden hebben wifi voor de gasten. Er wonen hier tenslotte meer schapen dan mensen en je rijdt hier kilometers voor je een huis ziet en slechts hier en daar zijn dorpjes van een paar huizen. Het landschap is echter prachtig. In de 19^e eeuw zijn hier de mensen verjaagd (als ze de pacht niet konden betalen) om plaats te maken voor herders en schapen. Vele oude crofters (keuterboertjes) huisjes zijn toen verlaten maar de resten staan er nog verspreid in het landschap. De stenen muren zijn nog over maar de rieten daken zijn vergaan. (een echte Kelt ruimt het huis van zijn voorvaderen niet op)

Vlakbij Thurso staat een kerncentrale maar die is niet meer in functie. Vlakbij staan nu wel veel windmolens. Na enkele korte fotostops houden we een langere stop bij Bettyhill: prachtig uitzicht over de noordkust met een mooi strand maar er is niemand te zien. Het seizoen is hier natuurlijk maar heel kort en ik vermoed dat het water nog erg koud is. Bij Tongue (een vroegere pleisterplaats aan een kruispunt van wegen) gaan we weer het binnenland in. Hier woont vrijwel niemand en de weg wordt dan ook al heel snel een single track road met overal passing places: een smalle weg met overal inhammetjes om elkaar te passeren. De wielen passen net op het asfalt dus het is oppassen geblazen: de bermen zijn van veen (turf) en als je van de weg raakt zak je er in weg.

Bij Lairg komen we weer in de bewoonde wereld en de lunchpauze hebben we bij de Falls of Shin: hier moet de zalm bij een waterval omhoog zien te springen om na zijn reis vanaf de Atlantische Oceaan in zijn geboortegrond kuit te schieten om vervolgens dood te gaan. Het wegrestaurant is een aantal jaren geleden gekocht door Al Fayed (de bijna schoonvader van lady Di) die er een prachtwinkel van heeft gemaakt met spullen van zijn warenhuis in Londen: Harrods van het hoge noorden. Hij staat zelf als wassenbeeld, in vol ornaat in een Schotse kilt, in zijn winkel. Hier moet natuurlijk zalm gegeten worden en we hebben ook menige zalm een poging zien wagen over de waterval te komen: slechts 1 is het gelukt in de tijd dat ik heb staan kijken.

Daarna nog een mooie oude brug op onze route en even voor 4 uur zijn we op onze bestemming: Ullapool het havenstadje waar de veerboot naar de Hebriden vertrekt. Eindelijk hebben de mensen een paar echte winkels om rond te kijken (en ook wat tijd). Vooral in de Edinburgh woolen mill winkel (keten in het hele land) zie ik later iedereen rondkijken. En het weer werkt ook mee: het is helemaal opgeklaard en de zon schijnt zelfs. We treffen het na een aantal dagen met regendreiging. Maar echt nat zijn we nog niet geworden op deze reis, de buien vielen terwijl we in de bus zaten om ons te verplaatsen.