17 – 20 oktober: Thorn – Maastricht (3)

19 oktober: Maastricht

We hebben nog geen zin om richting huis te gaan en de weersberichten zijn nog goed. We zoeken op park4night en campercontact naar een paar geschikte plekken in Zuid-Limburg en de keuze valt op de Camperplaats Maastricht, aan de Maas en op een paar kilometer fietsen van het centrum van de stad. Dus na het ontbijt maken we alles in orde voor vertrek (luiken dicht – koelkast op slot – wc pot sluiten – alle losliggende dingen opruimen) en gaan we op pad. Gisteren zijn we door Maasbracht gefietst en we besluiten hier eerst brood en wat lekkers in te slaan bij de bakker. Limburg is natuurlijk beroemd om de vlaaien en ik kan niet uit de winkel lopen zonder 2 vlaaitjes te kopen (1 persoons!!!!) Het is herfstvakantie en niet druk op de weg en de rit van nog geen 50 km gaat dus gesmeerd.

De camperplaats is snel gevonden met de Google maps en het is helemaal niet druk met campers. We kiezen een plekje dichtbij het sanitair gebouw – sluiten de camper aan de stroom aan en we kunnen gaan genieten van een vers gezet kopje koffie. We staan aan een stukje Maas wat niet bevaarbaar is en is uitgeroepen tot een natuurgebied. Wat later pakken we de fietsen en rijden we naar het centrum van Maastricht. Maandagmiddag en het is helemaal niet druk in de stad. Alle musea zijn gesloten (maandag én corona) en de horeca is dicht. Helaas is dat laatste min of meer funest voor de sfeer in de stad.

Op de Markt staat het 17e -eeuwse stadhuis van de stad te pronken. Gebouwd in natuursteen en de architect was een leerling van Jacob van Campen: Pieter Post. Om dit te bouwen moest er veel worden afgebroken om hier een min of meer vierkant plein te krijgen waarop het stadhuis een beetje centraal kon komen te staan (een paar huizen – Lakenhal – Belfort – deel van de stadsmuur). Na een fotostop hier fietsen we naar het Vrijthof waar alle terrassen gesloten zijn en er, behalve ijs en oliebollen, niets te kopen is. We stallen de fietsen bij de beeldengroep van de carnavalsvierders: de zatte harmonie (in het Maastrichts: ’t Zaat hermenieke) die hier in 1993 zijn geplaatst. Het was het 1e ongeorganiseerde en zonder dirigent spelende carnavalsorkest van Maastricht.

Ook op het Vrijthof het voormalige militaire gebouw van de Hoofdwacht uit begin 18e eeuw. Hier waren de belangrijkste mensen van de stadswacht en het leger  gehuisvest. Zij moesten de stadspoorten en andere vestigingen bewaken en hier lag munitie en stonden kanonnen. Het is nu een tentoonstellingsruimte en je kunt er trouwen. We hebben hier een mooi zicht op de St. Janskerk en de Sint Servaasbasiliek. De gotische St. Janskerk heeft een rode toren die je van verre kunt zien in de skyline van de stad. De bouw begon rond 1200 maar eind 14e eeuw verwoestte een wervelstorm deels de toren en begon men in 1400 met een nieuwe toren die in de 15e eeuw nog eens veranderd. Hij is nu bijna 80 m hoog.

De St. Servaas basiliek is gebouwd op het graf van Sint Servaas en de huidige kerk is de 4e die hier gebouwd is in deel romaanse stijl. We wandelen even door het centrum en de voornaamste winkelstraten maar we vinden het in de smalle straten te druk (corona afstand!!) en pakken weer de fiets om naar de rivier te rijden en even te stoppen bij de Servaasbrug (in de volksmond “de oude brug”) uit de 13e eeuw. De bogenbrug heet pas zo sinds begin 20e eeuw en daarvoor had men het gewoon over “de brug”. Het is de oudste brug van Nederland en nu alleen nog voor fietsers en voetgangers. Voorheen stond er ook een brug (waarschijnlijk van Romeinse oorsprong) op deze plek maar die stortte eind 13e eeuw in.

We besluiten terug te fietsen naar de camperplaats (met een korte stop bij de sluis Bosscherveld in het afvoerkanaal tussen de Maas en de Zuid-Willemsvaart) om te relaxen en te genieten van het zonnetje. Ik besluit nog even te wandelen langs het kanaal en daarna via de dijk van de Maas naar de grens met België: Smeermaas, gemeente Lanaken ligt hier aan de Maas op een plaats waar die niet bevaarbaar is en nu  is dit gebied een natuurpark geworden. Prachtig uitzicht heb je hier over de natuur en via de dijk lopend kan ik terug naar de camperplaats.

20 oktober: fietstocht Oud-Rekem en naar huis

Na het ontbijt zijn we aan het bedenken wat we gaan doen. Een collega van mij, Limburger, heeft ons aangeraden om een stukje te gaan fietsen in deze streek en daarbij het mooiste dorp van Vlaanderen niet over te slaan: Oud-Rekem. Dat is het plan nu voor nu dus en vanmiddag gaan we misschien richting de Grote Peel.

We komen dus weer bij de grens in Smeermaas. Deze streek was al bewoond in de Romeinse tijd en hier lag een aanlegplaats voor de schepen en er is zelfs een Romeinse villa gevonden. Het is een straatdorp tussen Maastricht en Pietersheim en lag vroeger aan de Romeinse Heirweg tussen Tongeren en Nijmegen. Het stadje ligt ingeklemd tussen een kanaal – de Zuid-Willemsvaart en de Maas met de uiterwaarden en hier ligt nog steeds het Natuurpark Maasvallei en ook hier zien we de Galloway runderen grazen (rund zonder hoorns – niet vijandig en met een dikke vacht die hier kan overleven) en ook Konikpaarden die van oorsprong uit Polen komen en familie zijn van de in het wild levende Konikpaarden zijn (konik = Pools = paardje).

We volgen een stukje Maas waar de dieren grazen en dan komen we in de buurt van Neerharen, ook gemeente Lanaken en ook hier liep de Heirbaan naar Nijmegen. Er zijn zelfs Romeinse overblijfselen gevonden bij de aanleg van de Zuid-Willemsvaart zoals een amfora en een deel van een badhuis uit de 1e eeuw na Chr. We zijn bijna in Oud-Rekem als we een monument zien voor de Amerikaanse soldaten die hier gevochten hebben in W.O.II voor de bevrijding van Neerharen en Maastricht. En dan fietsen we Oud-Rekem binnen en bij de rivier staat ook een bord dat we het mooiste dorp van Vlaanderen binnekomen (uitgeroepen in 2008). Hier staat een monument voor de Limburgse soldaten die hier sneuvelden in W.O.I. Rekem wordt al in de 12e eeuw vermeld als Radeheim (rado = persoon? – ing/heim = woonplaats) en ook hier was al bewoning in de Romeinse tijd. De eerste kapellen zijn uit al de 10e eeuw en ooit was Rekem een onafhankelijke Heerlijkheid met een eigen munt – tolrecht – leger en justitie. Het kasteel dateert uit de 16e eeuw maar op deze plek stond al in de Karolingische tijd een vesting – later een burcht die in verval raakte. In de loop der tijd is het gebruikt als militair hospitaal – gesticht voor bedelaars en later als heropvoedingsgesticht voor jongens en nog later als psychiatrische instelling. Na restauratie wordt het nu gebruikt voor tentoonstellingen.

Het dorp heeft nog zijn authentieke bewaarde dorpskern met leuke straatjes en mooie panden maar er is geen winkel open en ook hier is de horeca dicht zodat er weinig te doen is. Bij het Poortgebouw (hoorde bij het kasteel – nu restaurant) staat het beeld van de Reckheimer (1,80 m hoog). Het is een persoon die staat voor de adel – strijdlust – verzorging – autoriteit – bescherming etc. en valt niet bij iedereen in de smaak. Om de hoek staat nog een beeld van de “brikkebekker”: het is een steenbakker met een mal en herinnert aan de seizoenarbeiders uit deze streek die eind 19e – begin 20e eeuw naar Duitsland trokken om bij de steenbakkerijen op de leemvelden  een beetje bij te verdienen. Dit stopte bij het begin van de exploitatie van de kolenmijnen in de buurt. Geen gelegenheid om ergens wat te drinken dus we rijden via de andere kant van het kanaal terug naar de camperplaats. Als we de sluis oversteken begint het een beetje te regenen en fietsen we stevig door.

Op de camperplaats heb je elke dag betaald tot 1 uur dus we gaan opruimen en vertrekken. Doel is een plekje in de Grote Peel maar de vooruitzichten voor het weer de komende dagen zijn niet echt gunstig en onderweg besluiten we samen om dan maar meteen naar huis te rijden en te kijken wat het weer het komende weekend gaat doen. Wordt vervolgd