Overtocht Gambiarivier met de ferry

De ferry over de Gambiarivier (excursie 5 jan. 2013)

De laatste zaterdag van de vakantie besluiten we een tocht te maken naar St. James eiland, waar de slaven vroeger wachtten op hun transport.(waarover later! We hebben een gids ingehuurd en die pikken we rond half 8 op langs de highway (doorgaande weg) richting Banjul. (ontbijten kunnen we al vanaf 7 uur – we waren weer eens de eersten!)

Het is vanochtend behoorlijk koud en het waait tamelijk hard. Musa brengt ons naar Banjul en onderweg horen we van de gids dat het nationale schoonmaakdag is. (dat wisten wij al 3 dagen): tussen 9 en 1 u mag er geen verkeer op de weg zijn behalve vuilnisauto’s. Iedereen wordt geacht zijn erf en de straat bij zijn erf schoon te maken, op last van de president. Normaal is dat de laatste zaterdag van de maand maar vanwege de feestdagen is het nu de 1e zaterdag van het nieuwe jaar.

Musa moet dus om 9 u weer terug zijn bij zijn huis en wij moeten eigenlijk voor 9 u aan de overkant van de rivier al in de auto zitten en de stad Barra uit zijn. Eigenlijk hadden we beter een andere dag kunnen gaan: nu moet de taxichauffeur aan de overkant de politie omkopen (zegt hij) om, via achterafstraatjes, de stad uit te mogen rijden. (van zijn geld dan wel, wij doen niet mee aan de overal aanwezige corruptie) Hij hoopt dat de ferry op tijd aan de overkant zal zijn. (maar het is Afrika, ze hebben geen klok maar de tijd!)

Als alternatief wil de gids dat we met een pirogue (klein vissersbootje) naar de overkant gaan (en dan eerst in de nek bij iemand door het water zeker!!!!) maar wij weigeren pertinent!. Het blijkt trouwens dat het voorlopig te hard waait en de golven te hoog zijn: de bootjes varen niet uit. Dus zit er niets anders op dan te wachten op de ferry. En dat gaat een tijdje duren: als we door mogen lopen naar de waterkant (we hoeven niet in de wachtruimte) blijkt dat een ferry kapot is. Hij kan niet uitvaren.

Normaal komen 2 ferry’s elkaar midden op het water tegen en is er op dezelfde tijd een boot aan het laden/lossen bij de terminals. Vandaag dus even niet. De ferry van 7 u naar de overkant is pas net vertrokken als wij tegen 8 u aankomen dus begint het lange wachten. Er is trouwens genoeg te zien aan de waterkant: toeristen die met een busje naar de overkant willen – motorrijders staan in de startblokken – bestelwagens – vrachtauto’s en heel veel mensen met heel veel bagage op hun hoofd, in balen en op karretjes staan allemaal geduldig te wachten op de dingen die komen gaan. Fotogenieke mensen genoeg dus.

Eindelijk komt de ferry in zicht maar door de wind kan hij niet goed aanleggen tegen de kapotte ferry aan. Er volgt een uitgebreid passen en meten en uiteindelijk moet de kapotte ferry weggeduwd worden. 2 boten achter elkaar gaat niet lukken met alle meerpalen die in de weg staan en de te hoge golven.

En als dan eindelijk (na 9 u) de boot aan kan leggen blijkt de aanlegsteiger veel te hoog te staan. Er kan geen auto op of af. Dat hebben ze vaker meegemaakt denk ik: 2 kleine busjes moeten uit de rij wachtenden worden gehaald (opzij opzij opzij, maak plaats, maak plaats …..) en die moeten strategisch op de strip gaan staan zodat e.e.a. ongeveer een meter zakt.

Dan wordt er een blik opengetrokken: de eerste auto’s gaan de boot af maar tussendoor lopen honderden mensen die als eersten de boot af willen zijn. Er staat zelfs een ambulance op die er met loeiende sirene af wil. Ik denk dat hij aan de kant de patient aan een andere ambulance meegeeft want op de terugweg gaat hij ook weer mee en ook weer met een persoon op de brancard. (daar is over nagedacht!)

En als alle voertuigen, mensen en karren met goederen van de boot af zijn, krijgen wij een teken dat we er op mogen. Wij hadden al bedacht dat we op het bovenste dek wilden staan, aan de walkant, om de toestroom van mensen goed te kunnen zien. Het is een beetje een georganiseerde chaos. Het lijkt wel of wij vip-kaartjes hebben voor de ferry (10 dalasi = 22 eurocent) en daarom buiten voor de steiger mochten wachten en als eersten de boot op mochten. We zien een grote stoet mensen aankomen met tassen op het hoofd, balen rijst, levende kippen met de pootjes samengebonden, meisjes die koopwaar in schalen op het hoofd dragen: water – pinda’s – cakejes etc.etc.

En als het terrein een beetje leeg is van mensen mogen de auto’s erop en er is zelfs plaats voor een aantal vrachtwagens (er staat buiten het terrein nog een lange rij die ook naar de overkant wil, maar dat gaat nog wel een aantal uren duren)

Rond half 10 bedenken wij dat de boot helemaal vol zit, er kan geen auto meer bij maar dan opent iemand een deur van het terminalgebouw!!! Tot onze grote verbazing komt er nog een toestroom van honderden mensen de boot op: er kan nog meer bij!!!! Sommigen hebben naast zich ook nog en kruier met een kar met balen die mee moeten naar de overkant. En als we denken dat de boot overvol is, past er zelfs nog een laatste auto op. Hoe is het mogelijk dat de boot nog kan wegkomen met dat gewicht en zoveel mensen.

Maar, aangezien ik dit na kan vertellen, zijn we allemaal heelhuids aan de overkant gekomen na een tocht van bijna een uur. We hebben er van genoten, ondanks de kou (het waait behoorlijk en er is nog geen zon) en ondank het feit dat de reservetelefoon van Dirk met Gambiaanse simkaart uit zijn overhemdzakje is gestolen in de drukte bij het van boord gaan in Barra, aan de overkant. (je ziet, het kan iedereen overkomen)

En op de terugweg is het verhaal natuurlijk het zelfde: de boot was een half uur op weg naar de overkant toen we aankwamen dus wachten, kletsen, kijken en net zo geduldig blijven als de mensen die dit dagelijks of wekelijks meemaken. We beginnen er aan te wennen: we hebben de tijd!!!!!