Banjul: Albertmarkt 3 jan. 2013

Banjul: markt en waterkant, 3 jan. 2013

Het is wel reuze handig dat Musa de hele dag bij ons blijft. Hij weet veel te vertellen – rijdt ons overal naar toe – kent natuurlijk de weg als taxichauffeur  en zet de auto steeds op strategische punten neer. Het is maar een klein stukje rijden van het museum naar de grote Albert Markt. Vanwege de drukte met de marktkooplui en de klanten is er zelfs voor auto’s een klein stukje 1-richtingsverkeer ingesteld.

We zitten nu midden in het centrum van de hoofdstad: July 22 Square (juist, genoemd naar de datum van de staatsgreep in 1994 – voorheen was de naam MacCarthy square). Het plein is niet meer dan een omheinde zandvlakte met een beetje gras = Victoria Sports ground, met in het midden een muziektent en eromheen bevinden zich de straten van het centrum.

Het plein diende in de koloniale tijd voor het cricketspelletje – paradeerterrein op de vrije zondagen (in Spanje noem ik dat de grote pantoffelparade: zien en gezien worden) en roddels moeten dan natuurlijk ook uitgewisseld worden. Het schijnt dat er af en toe zelfs nog een cricketwedstrijd wordt gespeeld. Het is nu alleen maar open voor publiek als er iets belangrijks te gebeuren staat. Ik heb het oorlogs-monument gemist wat er in de buurt staat ter herdenking van 38 Gambianen die in W.O.I in Britse dienst zijn gesneuveld.

Tijd voor de markt: Musa parkeert de auto op een hoek, wij stappen uit, hij loopt met ons mee en toch springt er meteen een mannetje voor onze voeten die met ons mee wil lopen en ons alles wil wijzen. Geen behoefte aan, bovendien loopt Musa naast ons en we doen verwoede pogingen hem van ons af te schudden. We worden er zo kregel van dat we niet zo heel vriendelijk tegen hem zeggen dat hij andere slachtoffers mag gaan zoeken ( opzouten!). Na een paar straten druipt hij af en dat geeft een aantal straathandelaren de gelegenheid ons prachtige kettingen aan te bieden (geen interesse) en zo niet dan heeft hij ook nog hele mooie horloges (wij hebben alle tijd!!!)

De Albert Markt is een wirwar van deels overdekte straatjes. Het is een kleurrijk en prachtig geheel. Noem het op en het is er te koop. Groente – fruit – vis – vlees – kleding (veel uit de zak van Max) – schoenen – lappen stof – huishoudelijke artikelen etc. etc. Dirk is op zoek naar een Afrikaans pak van witte stof dat moet dienen als carnavals outfit. Hij moet in de optocht doorgaan voor de Griekse god Zeus (ja, hij is lid van een club, maar mij niet gezien)

Dat je iets zoekt moet je natuurlijk nooit laten merken: bij de afdeling kleermakers en lappen stof komen meteen diverse verkopers op ons af die elkaar onder de voet lopen om maar vooral deze klant binnen te krijgen. Een mannetje heeft precies  wat hij zoekt en na wat hen en weer bieden op de prijs is er een akkoord en wordt de koop gesloten.

We willen nog even aan de waterkant gaan kijken waar we overmorgen met de ferry naar de overkant varen. Via een winkelstraat lopen we achterom naar het water. Hier wordt wat vis gedroogd, netten geboet , gekookt en gegeten en we zien een aantal pirogues liggen die voetgangers voor een paar dalasi naar de overkant brengen!! Je moet dan wel eerst in de nek van een sterke man door het water naar de boot worden gebracht. Dat zien we niet zitten, wij willen de overkant bereiken met de ferry.

We nemen daar even een kijkje: je moet je eerst door een paar smalle straatje wurmen met kleine kraampjes en dan bereiken we het ferrygebouw: via hekjes kom je bij de loketten waar de kaartjes worden verkocht en van daaruit kun je het terrein op of naar de wachtkamer

We hebben genoeg gezien. Even langs een paar vrachtauto’s die op de ferry moeten, ander vrachtwagens zijn net aangekomen, we snakken naar een zakje water (we kopen tegenwoordig geen dure flessen meer van 40 dalasi, maar zakjes mineraalwater van 2 dalasi) en gaan terug naar de auto. Het is ondertussen na drieën, we willen naar het hotel, afkoelen in het zwembad en even een paar uur rust voordat we gaan eten bij Michelle in het straatstalletje (zij blijkt er niet te zijn vandaag – gewond aan haar oog – dus we eten bij de buurvrouw).

Morgen (vrijdag) de laatste djembé-les voor Dirk op het strand van Cape point – zaterdag gaan we met een gids een bezoek brengen aan het eiland waar de slavenhandel is begonnen. De vakantie loopt al een beetje op het eind. A.s dinsdag vliegen we weer terug: time flyes!!