Noord Portugal en Galicië: 10 daagse reis (Kras): dag 3

Dag 3: Combarro – La Toja – O ‘Grove – Cambados

We vertrekken om 9 uur vanuit een druilerig Vigo. Het zal vandaag een dag met buien worden. Ons eerste bezoek betreft het vissersplaatsje Combarro. In het historisch centrum staan de Hórreos tot aan het water en in de smalle straatjes langs de Ría (brede uitmonding van een rivier) zijn winkeltjes – barretjes – restaurantjes. In het weekend altijd heel druk bezocht maar nu,

in de ochtend is het nog rustig. We dwalen door een aantal straatjes en ik zie dat het kerkje open is. Een aantal dames zin bloemen aan het schikken. Het kerkje is gewijd aan san Roque, de heilige die altijd staat afgebeeld met een wond aan het been en een hond zaan zijn zijde.

We drinken hier in het stadje ook koffie (tijdens een fikse regenbui) voor we verder langs het water gaan rijden naar het eilandje La Toja, nu verbonden met O’Grove door een brug.

We wandelen hier langs de boulevard naar het parkje waar het kerkje staat, gewijd aan de H. Caralampio (van de dronkenlappen), en wat helemaal bedekt is met Jacobschelpen. Het begint weer te regenen (eerst zachtjes) en teruglopend naar de bus barst de bui echt los. Niet iedereen kan ergens schuilen en een aantal komt helemaal doorweekt aan bij de bus.

We gaan de brug weer over en in O’Grove stappen we uit voor de boottocht door de Ria de Arousa om wat meer te weten te komen over de kweek van mosselen, jakobsschelpen en oesters aan lijnen die hangen aan vlotten in het water. En natuurlijk eten we weer zoveel mosselen als we lusten en ook proeven een aantal van heerlijke oesters.

De laatste stop oor vandaag is het stadjes Cambados, centrum van de albariño wijn (oorspronkelijk uit het Rijngebied en een beetje smakend als de Riesling). Ik ken dit stadje alleen van doorrijden dus we gaan op onderzoek uit. Al bij de eerste hoek zien we een papier op de grond geplakt dat een Open huis vermeld!! Aanbellen dus bij het huis op de hoek en het blijkt het goede huis te zijn.

De familie die hier woont heeft generaties lang vele verzamelingen bij elkaar gekregen: wandelstokken – poppen – camera’s – boeken – lepeltjes – tegeltableaus etc. etc. Moeder en 2 dochters praten ons bij wat alles is. Moeder woont hier nog alleen en na haar dood willen ze dat het huis een soort van museum wordt. Er is namelijk heel veel te vinden van plaatselijke kunstenaars en dat mag volgens hen (en terecht) niet verloren gaan.

We kijken dus onze ogen uit. Het regent als we buiten komen dus we duiken een cafeetje in voor koffie of thee en daarna zien we dat het Romaanse kerkje op het pleintje open is. Dus even naar binnen voor we richting bus gaan om het laatste stukje te rijden naar ons hotel voor vanavond in Noia. Via een redelijk smalle straat met verkeerd geparkeerde auto’s komen we toch nog zonder schrammetje aan de bus aan in het hotel aan de Ría de Noia y Muros.

Morgen naar het einde van de vroegere wereld: Finisterre