Moorse erfgoed dag 4

7 sept. 2013: Granada - Luque - Cabra

Als ik naar de ontbijtruimte van het hotel loop zie ik tot mijn schrik dat het flink regent en ik hoor zelfs gedonder. Voor de deur van het hotel staat al een parapluverkoper en als wij met de koffers buiten komen heeft hij er al snel een aantal verkocht. Op het programma staat nog een wandeling door het Albaicín voor o.a. het uitzicht op het Alhambra op Mirador San Nicolás. Daar is het normaal altijd druk maar nu staat er alleen een volgende parapluverkoper. De rest van de groep gaat ook overstag en vrijwel iedereen heeft nu een plu. Snel een foto en dan de bar in voor lekkere warme koffie voor we weer de bus instappen op weg naar ons volgende hotel in Cabra. (en al snel scijnt de zon weer)

Hiervoor nemen we de N432, die de oude postweg volgt tussen de 2 belangrijkste steden uit de Moorse tijd: Granada en Cordoba. Nu is dit de toeristische Route van het Kalifaat tussen het Alhambra in Granada en de Moskee in Cordoba, ongeveer 180 km lang. Dit is het oer-oude Al-Andaluz van vroeger met vele kasten op de heuvels + wachttorens en met vele legendes en oude gebruiken. Het ligt in de provincies Jaen – Cordoba en Granada en al snel zitten we in olijfbomengebied. De prov. Jaen is de belangrijkste leverancier van olijfolie in de wereld en veel olie heeft een eigen keurmerk.

Bij het plaatsje Luque stoppen we voor de lunch bij het voormalig station. Detrein rijdt niet meer maar zoals op zoveel paatsen is er een “vía verde” aangelegd: een wandel- en fietsroute waar druk gebruik van wordt gemaakt. Vele bussen met toeristen stoppen hier om olijfolie te kopen of gedroogde vijgen – amandelen – crèmes op basis van olijfolie etc., maar wij gaan er ook lunchen. Het stationnetje is nog min of meer authentiek en in 2 wagons op het perron hebben ze zelfs gedekte tafels staan om te eten.

Sinds deze winter heeft de eigenaar van de bar/restaurant zelfs een hele hal ingericht met allerlei gereedschappen – molenstenen – voertuigen etc. die met de olijventeelt en het boerenleven te maken hebben.

Als we bij ons hotel in Cabra aankomen (betekent in dit geval niet geit, maar is genoemd naar een Moorse dichter Al-Cabri) horen we dat de stadsfeesten aan de gang zijn. Het beeld van de schutspatrones van de stad is in processie van de kapel op de heuvel naar de kerk in de stad gebracht en daar staat ze een aantal dagen te pronken tussen een zee van bloemen. Ook is er kermis in de stad en op een groot terrein staan een aantal feesttenten waar ’s middags de vrouwelijke jeugd naar op weg is in hun mooie flamencojurken. Net als we de kerk willen bekijken komt er zelfs een bruid aan.

Tijdens de jaarlijkse feria zijn er meestal ook stierengevechten en de stierenvechters logeren zelfs in ons hotel: in vol ornaat komen ze na afloop het hotel binnen en een paar willen zelfs wel met de mensen op de foto.

Onze dag kan niet meer stuk. Er is zelfs in het hotel ook nog een bruiloftsfeest met vele genodigden en de bruidegom is gekleed in een gala politie-uniform