Historisch Spanje – 12 dagen met vertrek 12 juni (2) Kras

Helemaal nieuw voor mij deze reis is het bezoek aan: Parque Monfrague: 18.000 hectare met de meest karakteristieke planten en dieren uit de bossen rond de Middellandse Zee à voskleurige gier – zwarte ooievaar – koningsarend – passagiersvalk – vale gier - aasgier + vossen – katten – dassen – lynx.  à de boeren mogen hun dood vee weer laten liggen voor de gieren. Flora: kurkeik – steeneik – jeneverbes – heideplanten etc.

Op 25 km van Plasencia en ecologisch zeer belangrijk. Van de bijna 18.000 hectare  is 5.000 een biologische reservaat. Het ligt in een driehoek tussen Plasencia – Trujillo – Navalmora de la Mata. Hier komt de rivier de Tiétar bij de Taag. Vanwege het feit dat de wegen ver weg lagen werd het gebied grotendeels verlaten waardoor de natuur zijn gang kon gaan en het nu een van de belangrijkste natuurparken in Europa is.

Geschiedenis: Het gebied was al wel bewoond in de Prehistorie door jagers die wat schilderingen op de rotsen hebben achtergelaten in de bergen bij Corchuelas.  Rond de 6e eeuw voor Chr. komen de Vettonen (Kelten) die op de wat hoger gelegen delen hun kampen opslaan: in de Romeinse tijd bekend als Mons Fragorum. 

Omdat de Taag hier wat hoger ligt is er veel gevochten tijdens de Reconquista. Was lastig te veroveren en de Moren waren genoodzaakt een vesting te bouwen: castillo de Monfragüe, nu een ruïne. Eenmaal veroverd in de 12e eeuw door Fernando II van León kwamen er de ridders in van de Orde van Santiago en later de Orde van Monte Gaudio (Kruisvaarders). Zij waren teruggekeerd van het Heilig Land en hadden mee genomen het Byzantijnse beeld van de Maagd. Dat beeld wordt daar nog steeds bewaard en gaat in processie elke lente in de naburige dorpen zoals: Torrejon el Rubio – Serradilla – Malpartida

In de 15e eeuw is de bouw van de Puente del Cardenal: samen met de brug van Alcántara de enige oversteekmogelijkheden van de Taag in Extremadura. Hier was dus de route van de handel – reizigers en kuddes (transhumancia) maar dit trok echter ook overvallers en rovers aan vanwege de geïsoleerde ligging. Carlos III wordt dit beu en hij sticht, tussen de brug en de Pas Serrana het dorp Villareal de San Carlos.  Hier moesten militairen bescherming bieden aan de voorbijgangers

De stuwmeren van Torrejón (1966) en Alcántara (1970) hebben een soort binnenzee gecreëerd en gezorgd voor mildere temperaturen. Ook oevers en zandstranden. Hierdoor kwamen wat verschillen in het landschap. Het grootste gevaar kwam echter in 1977. Hier begon men de vegetatie  te vernietigen ten behoeve van een groot eucalyptenbos. Ecologisten waren echter fel tegen en gelukkig ging het plan niet door. Daarentegen werd het een Natuurpark in 1979

Vegetatie: Reliëf in richting oost – west parallel aan de Taag met de 2 oevers. Hier zon en schaduw en de vegetatie heeft zich aangepast aan de vochtigheid – zon – temperatuur. In de zonnegebieden groeien: steeneiken – wilde olijfbomen. Wilde rozemarijn  aan de oevers en in de schaduwgebieden de kurkeik en een andere soort eik (quejigo). Langs de oevers ook: els – wilg. In de uitgestrekte velden natuurlijk vee.

Fauna: Zwarte gier (was bijna uitgestorven in Europa en nu weer meer dan 200 paren) – vale gier –zwarte ooievaar – keizer arend / adelaar. Voor al deze vogels is het park een soort laatste woonplek Maar ook vele andere vogelsoorten leven hier: steenarend – valk – uil. Andere dieren: lynx -  - hert – zwijn etc. en meer dan 15 vissoorten. In september rusten hier de trekvogels en in de winter veel duiven

Het Informatiecentrum is bij Villareal de san Carlos bij de ingang van het park. Hier krijg je info en instructies. Verboden te varen – auto’s moeten op asfalt blijven etc.

Interessant: - ruïne van kasteel en het kapelletje ernaast - voor prachtige uitzichten: Salto del Gitano, aan de weg - mirador Cerro Gimio + Tajadilla + La Báscula (heel ver lopen!! meer voor een dagtocht)

We hebben bij het info-centrum geluncht en wilden daarna met de bus naar de rivier en dan lopen naar de Salto del Gitano = de rots waar vele gieren verblijven. Het pad was echter ondergelopen vanwege de hoge waterstand van het stuwmeer / de Taag. Dus met de bus ernaar toe en genieten van de vele gieren die boven ons vlogen – op de rotsen zaten – hun jonkies in de gaten hielden in de gaten in de rotsen etc. Prachtig!!!! Wat hebben we lang staan kijken!

Omdat we dus niet konden lopen zijn we verder gereden naar een parkeerplaats om te wandelen naar de ruïne van een kasteel met ernaast een kapel. Een flinke stijging!!! Velen hebben de top bereikt maar ik ben bij de laatste steile helling teruggelopen: zere knie en last van hielspoor!! Heen en terug duurde het voor de langzamere lopers (die het nog snel deden: respekt!!) 1 uur 15 minuten. We hebben genoten! Ik wil heel snel weer deze reis doen!!!!