Duitsland – Luxemburg - Frankrijk: 3 – 19 augustus 2020 (4)
12 augustus 2020 - Dienville, Frankrijk
10 augustus 2020: Pont-à-Mousson – Lac de Der
Vanochtend, maandag, is de verse bakker naast de jachthaven weer open (dicht op zondag) dus voor het ontbijt haal ik heerlijke croissantjes en een heerlijk stokbrood. We gaan vandaag richting zuidwesten maar niet al te ver. Vanwege de aanhoudende hittegolf blijven we leuke plekjes aan het water zoeken ons doel is dus vandaag het Lac du Der in de Marnestreek. We volgen de Route National 4 en dat betekent dat we tijdens de rit van 120 km door diverse aardige dorpjes rijden waar af en toe niemand over straat loopt maar soms is er ineens een dorpje met een drukke markt en staan we in het centrum even stil voor een verkeerslicht. Mooie route om te rijden en voor de lunch komen we aan op de camperplaats die we hebben gevonden op de app. Vanwege corona is slechts de helft van de plaatsen open (heerlijk de ruimte dus) en we zoeken een mooie plek met een beetje schaduw. Het blijkt een tijdelijke gratis plaats te zijn want je kunt de w.c. casette niet legen en er is ook geen schoon water en geen stroom. Geen probleem voor ons want met dit weer maken de zonnepanelen overuren en de koelkast kan bij minder stroom op gas.
Lac du Der is een groot kunstmatig meer, aangelegd in 1974 om het water van de rivier de Marne te reguleren. Die mondt vlak voor Parijs uit in de Seine. Op deze manier kan het ook geregeld worden dat het waterpeil in de Seine niet te hoog wordt en er ook steeds genoeg water is in de Seine voor de scheepvaart.
Het meer is 48 km2 en de diepte ligt tussen de 4 en 7 meter. Hiermee is het meer het grootste aangelegde meer van Europa. Er wordt o.a. gevist op karper – snoek - snoekbaars en er is toerisme op beperkte schaal. Het was helemaal nergens druk ondanks dat we hier in augustus zijn. Heeft waarschijnlijk ook met corona te maken maar toch. De belangrijkste plaatsen in de omgeving zijn allereerst St. Dizier en ook St. Marie du lac en wij staan bij het dorpje Giffaumont-Champaubert. De naam van het meer is eigenlijk Lac du Der –Chantecoq. Er moesten 3 dorpen verdwijnen voor de aanleg van het meer en ook Chantecoq ligt onder water. Een mooie kerk met houten vakwerkconstructie is gered en staat aan de rand van het meer. Tussen de rivier de Marne en het meer is een 12 km lang kanaal aangelegd en om het hele meer is een dijk met fietspad. Aan de waterkant is plaats voor recreatie (zeilen – surfen – waterskiën – vissen) en horeca en achter de dijk is de bewoning. In de lente en herfst komen hier duizenden kraanvogels bij elkaar voor de trek naar noord of zuid al naargelang het seizoen. Ook vind je hier de zeearend – zilverreiger etc. De naam Der komt van het Keltische woord Chêne = eik en dat is het hout wat gebruikt wordt voor de vele vakwerkhuizen in de streek.
Wij nemen de fiets en rijden eerst naar de geredde kerk op een landpuntje aan het meer en later maken we een rondje door het dorp. Veel vakwerkhuizen en velen lijken leeg te staan in het dorpje. Rond een uur of 7 wordt het druk bij de horeca, er blijkt een casino te staan met een groot restaurant en ook de andere horecazaken doen goede zaken. De terrassen zitten vol. Wij genieten van een drankje bij de camper, we hebben geen zin ons te mengen in de mensenmassa. De Marne ontspringt op het dak van Frankrijk, bij Langres en hier in de buurt ontspringen ook de Seine en de Aube. Via het Marne-Rijnkanaal is er ook een doorvaart naar de Rijn. Hier in de buurt is zowel in 1914 als in 1918 een grote veldslag geweest
11 augustus 2020: Lac du Der – Foret de l’Orient
Rond 9 uur komt er een busje van de kruidenier het terrein oprijden. Die verkoopt niet alleen croissantjes en stokbrood maar ook heerlijke paté en ham. Brood en beleg hebben we dus binnen voor vandaag. Langzaamaan zijn we ons aan het verplaatsen naar de Morvan, waar we vrienden gaan opzoeken. Maar die zijn nog een paar dagen in Nederland. Dus zoeken we op de kaart naar een nieuwe mooie plaats aan het water en we komen uit op Fôret de l’Orient in de buurt van Troyes. Ook hier is een camperplaats aan het water en er is genoeg te doen in de buurt. Bovendien is het maar een korte rit en met deze hitte willen we alleen fietsen en wandelen en relaxen. We strijken neer in Dienville, aan de rivier de Aube, met nog geen duizend inwoners. Een kerk – bakker – restaurant – brug over de Aube waar kinderen in het water spelen.
Fôret de l’Orient is een groot Regionaal natuurpark (sinds 1970) van 70.000 hectare en 50.000 daarvan is wateroppervlak. In het gebied water – bos – land en veel stuwmeren. Er zijn 3 grote meren die onderling zijn verbonden: Lac d’Orient van 2500 km en voor het merendeel een vogelreservaat – Lac du temple is voor de vissers en wij staan bij Lac Amance voor de watersporters, de fietsers en de wandelaars. Eerst maar eens de buurt verkennen en wat info halen bij de VVV. Daarna is het tijd voor een biertje op het terras. Afstand houden is geen probleem, het is helemaal niet druk. We nemen natuurlijk even de fiets om de omgeving te verkennen en nemen een kijkje in het dorpje. En we hebben genoeg te zien aan de overkant van onze camper. Daar staat een familie waarschijnlijk voor de hele zomer. Later blijkt dat 1 zoon jetski’s verhuurt. Moeder doet het huishouden en ’s avonds komt vader na zijn werk hier heerlijk relaxen, net als wij trouwens. We doen namelijk verder niet veel want het is nog steeds heel warm. Morgen blijven we hier nog een dagje.
12 augustus 2020: Dienville – Brienne-le-chateau en terug
We hebben een plattegrond van de stadjes in de omgeving en na wat speurwerk komen we erachter dat in Brienne-le-chateau een voormalige militaire school was gevestigd waar Napoleon zijn opleiding heeft gehad. Gedeeltelijk binnendoor via een smal pad is dat nog geen 10 km fietsen dus we gaan na het ontbijt op pad. Later die dag is er onweer voorspeld dus we willen op tijd terug zijn. Door het bos – langs het water – via het gehucht Brienne-le-vieille komen we in het stadje aan met 3500 inwoners. Vlak voor het centrum is het museum gevestigd, sinds 1969, in het voormalige klooster van de Benedictijnen waar de militaire school was. Er stonden in heel Frankrijk 12 militaire scholen en deze was er 1 van. De school heeft gedraaid tussen 1776 en 1790 en er studeerden 60 leerlingen met rijke (adellijke) ouders en 60 met een beurs (arme adel).
Napoleon komt hier in 1779 aan als 15jarige jongen en hij zal hier 5 jaar studeren. Al bij het allereerste sneeuwballengevecht blijkt hij een goed strateeg te zijn. Hij sprak Corsicaans en een beetje Frans met een zwaar accent. Er wordt les gegeven in Frans – Latijn – Wiskunde – geografie – geschiedenis – muziek en er is een ijzeren discipline. Het gebouw is koud en wordt in de winter niet verwarmd en ze slapen in de voormalige kloostercellen. In 1784 vervolgd hij zijn studie op de militaire school in Parijs. Hij zal nog 2 keer terugkomen in deze stad: in 1805 is hij op weg naar Milaan om gekroond te worden tot koning van Milaan (de school was toen al gesloten sinds 1790) en de 2e keer is in 1814. Het kasteel in de stad wordt zijn hoofdkwartier tijdens de Slag van Brienne tegen de Pruisen – Russen – Oostenrijkers. Tijdens zijn verbanning op St. Helena schenkt hij de stad een miljoen Franse francs en Napoleon III schenkt de stad 100.000 francs voor de bouw van een nieuw stadhuis. Bij de opening in 1859 wordt voor het gebouw een standbeeld onthuld van de 15jarige Napoleon in schooluniform.
In het museum zie je verdeeld over 3 zalen (mondkapjes op als je naar binnen gaat) de historie van de school en de studie van Napoleon en veel informatie over de Slag van Brienne, compleet met opstellingen van tinnen soldaatjes. Originele documenten over zijn schooltijd – wapens – strijdplannen etc.
Na het bezoek is het tijd voor koffie op een terrasje en een fietsritje door de stad voor het stadhuis en het voormalige kasteel. Terug naar Dienville en langzaamaan zien we de lucht donkerder worden en rond 6 uur komt de stortbui. De camper staat te schudden en het valt met bakken uit de hemel. In de camper tegenover ons is het jongste kind van de familie alleen en staat in alle macht de luifel vast te houden zodat die niet omslaat. Dirk en onze buurman schieten te hulp en kunnen de luifel naar binnen draaien. Als hij terug komt kunnen we zijn kleren uitwringen. Maar na afloop is de drukkende hitte voorbij en kunnen we weer een beetje normaal buiten zitten zonder dat het al te warm is. Morgen gaan we weer verder.
