Banjul: Nationaal Museum 03 - 01 - 2013

Nationaal Museum Banjul - 3 jan. 2013

Het is een klein stukje rijden van de Arch 22 naar het Nationaal Museum. Het bestaat sinds 1982 en het gebouw was vroeger (in de koloniale tijd) van de Britse Raad. Het is helemaal niet druk, hooguit 10 personen lopen er rond. We kopen een kaartje: voor Musa, onze taxichauffeur kost het een paar Dalasi, voor ons is het 50 D, net iets meer dan een euro.

Een mannetje bij de kassa, die toch niks anders te doen heeft, ziet zijn kans schoon en wil ons van alles gaan uitleggen. Daar heb ik niet al te veel zin in want Musa is ook al e.e.a. aan het uitleggen. Dirk is te beleefd, wil hem niet van zich afschudden en is dus de pineut. Ik probeer hem een paar keer los te maken van het mannetje door hem iets te wijzen en te laten meekomen maar dat lukt niet, helaas.

Er is een historische afdeling: vele vondsten van archeologische opgravingen vanaf het Stenen Tijdperk zijn ten toon gesteld met redelijk veel info ook nog over de geschiedenis. Ook over de Stenen Cirkels die in het land zijn gevonden (die ik bezoek in Schotland)

Een deel is gewijd aan de natuur met natuurlijk aandacht voor de honderden soorten vogels die te bewonderen zijn in Gambia. Verder heel veel over maskers – amuletten – rituelen – woonvormen – gebruiksvoorwerpen – kleding etc. etc. op de etnografische afdeling

Bij de besnijdenisfeesten van de Jola b.v. is er een dans, uitgevoerd door de hoofddanser die in een soort graskostuum – steltdanser zijn de zogenaamde goede geesten die de tovenarij ongedaan moet maken – welkomstdansen met vrouwen die 2 stokjes tegen elkaar slaan op een ritmische manier (we hebben het kinderen ook feilloos zien doen)

Musa weet veel te vertellen over de verschillende gebruiken van de diverse etnische bevolkingsgroepen: Mandinka – Jola – Wollof – Fula etc. ook uit eigen ervaring. Hij weet me uit te leggen wat er allemaal gebeurt rond de besnijdenis van jongens die een aantal weken uit huis gaan voor deze (voor hen) bijzondere gebeurtenis. Helaas komt er ook nog besnijdenis voor bij meisjes, volgens de gids verdwijnt het in sommige delen van het land heel geleidelijk.

In een aparte ruimte zijn heel veel muziekinstrumenten te vinden: krin – doun – djembé (Afrikaanse trom) en andere soorten drums uit de andere culturen  – balafoon (soort xylofoon met kalebassen die al voorkwam in de 14e eeuw) -  kora (21 snaren met halfronde klankkast) – talking drum (moet je onder je oksel houden tijdens het spelen) etc. etc.

In het museum krijg je een aardig beeld van de cultuur en geschiedenis van het land. We zijn dan ook een behoorlijke tijd binnen geweest. Op de binnenplaats van het museum is een klein terrasje waar we even pauzeren met een flesje cola (1 flesje cola per dag en je hebt geen darmproblemen!!!!).

Een meisje komt op ons af en vraagt of ze ons mag interviewen. Ze is van het Ministerie van toerisme en stelt ons allerlei vragen over ons verblijf – de mensen – openbaar vervoer (welk vervoer???) – of we tevreden zijn met het hotel etc. We mogen zelfs, als dank voor het beantwoorden van de vragenlijst geheel kosteloos verhuizen naar een strandhotel met 4 sterren. Ze is zeer verbaasd als we de aanbieding afslaan. We zitten nu in een kleinschalig hotelletje bijna langs de doorgaande weg waar we prima zitten. We liggen niet aan het zwembad en al helemaal niet aan het strand dus we hoeven echt niet naar een groot luxe hotel aan de kust. Musa kan beamen dat we daar inderdaad niet vaak zijn want we zitten dagelijks in zijn taxi om ergens naar toe te gaan

Haar laatste vraag op de lijst is: hoeveel landen in de wereld we al bezocht hebben. Ze valt bijna van haar stoel als ik een aantal landen noem waar ik al geweest ben. Dat brengt mijn werk als reisleiding nu eenmaal met zich mee. Ze kan niet bevatten dat ik al op de Noordkaap ben geweest,  in Rusland en in vele andere landen van Europa en ook in Marokko en Mali. (ja, ik weet dat ik een beetje bevoorrecht ben!!)

We blijven nog een tijdje kletsen met haar en over haar idealen en dan vinden we het tijd worden om ons bezoek aan de hoofdstad voort te zetten. We willen een kijkje gaan nemen op de markt en bij de ferry over de rivier. Dat wordt het volgende blogje