Baltische staten compleet, Kras. 11 dagen in mei 2019 (4)
Dag 5: Koerse Schoorwal
Een 100 km lange sikkelvormige boog land van tussen de 3,8 en 1 km breed. De helft is van Litouwen en de andere helft hoort bij Kaliningrad, de Russische enclave tussen Polen en Litouwen. Zand – duinen – bossen en die zijn ontstaan in de ijstijd zo’n 13.000 jaar geleden. Het zijn morenen heuvels en er komt zand tussen de eilandjes. Maar de legende zegt dat de reuzin Neringa zand zou hebben gebracht met haar schort waardoor de lagune (Haf) ontstond en de vissers een veilige haven hadden. Ook zou zij gezorgd hebben voor vis in het haf.
Wij gaan om kwart voor 9 met de bus naar de ferry. Vanaf het hotel kunnen we de haven zien liggen dus we zijn er zo. Elke 20 minuten vertrekt de ferry en in 5 minuten ben je aan de overkant. In de Russische tijd was de Schoorwal niet open voor westerlingen en al de tsaren gebruikten deze route om naar het westen te reizen. Sinds 1991 is het gebied een Nationaal Park en moet er ook tol worden betaald om door te kunnen rijden.
Onze eerste stop is bij “garniu kalnas” = de reigerberg maar eigenlijk kun je eerder spreken van de aalscholverberg. Waren er in 1970 nog maar 14 nesten en werden de vogels beschermd, nu zijn er duizenden nesten en de vogels maken de bomen dood door hun uitwerpselen. We kunnen en platform op om een kijkje te nemen maar we moeten ons door een dichte menigte muggen worstelen om er te komen. De meesten maken dan ook snel een foto en haasten zich weer de bus in.
Er waren in de loop der tijden vele wandelende duinen, ook al vanwege de roofbouw op de bomen. Er liggen diverse dorpen onder het zand bedolven. De volgende stop is bij het huis van Thomas Mann. De Duitse schrijver bouwde dit huis in de jaren ’30 van de vorige eeuw en woonde er een aantal zomers. Er zat in Nida en omgeving een grote kunstenaarskolonie. Alle vissers in het haf hadden speciale vlaggen van hout op hun boten en aan de hand van diverse figuren (eland – stadhuis – kerk etc.) kon je opmaken welke visser het was en zelfs hoeveel kinderen er waren. Een dame in de souvenirwinkel legt het ons allemaal uit. Er is helaas geen koffie te verkrijgen maar gelukkig zijn er toiletten.
Daarna gaan we nog even naar het meest zuidelijke deel van de weg waar we kunnen komen zonder de grens over te gaan: het Parnidisduin (Grote duin) en 52 m hoog. Er is nogal wat zand weggeslagen met de winterstormen en mannen zijn bezig met een nieuw vlonderpad voor het uitzicht op Kaliningrad. Er ligt een stukje niemandsland tussen in het dal: Dal van het zwijgen.
En dan is het tijd voor de stop in het stadje Nida, de vroegere kunstenaarskolonie en in de Sovjettijd zelfs uitgeroepen tot mooiste dorpje. Tot aan W.O.II behoorde dit gebied nog aan Pruisen. We nemen hier voldoende tijd zodat iedereen kan doen wat hij/zij wil. Maar eerst koffie. Ik ga even wat broodjes halen in de supermarkt en dan besluit ik eindelijk eens een fiets te huren. In al die jaren nog nooit gedaan en het moet er maar eens van komen en 3 € per uur is redelijk goedkoop. Een aantal heeft ook een fiets gehuurd en weer anderen zie ik, al fietsend langs het water, heerlijk wandelen.
In de middag hebben we nog een laatste stop: bij Juodkrante gaan we wandelen op de heksenheuvel. Midden in het bos waar vroeger de midzomerfeesten werden gehouden hebben beeldsnijders van eiken boomstammen prachtige beelden gemaakt die betrekking hebben op duivels – heksen en andere figuren uit de sprookjeswereld van Litouwen. Ik heb sinds kort een boekje waarin een aantal figuren worden besproken dus met veel hilariteit hoort men de verhalen aan. Ook hier nog wat last van muggen maar het is te doen. Na een uurtje zijn we terug bij de bus en rijden we het laatste stukje naar de ferry en rond 5 uur zijn we terug in het hotel. Een prachtige dag in een mooie omgeving en met goed wandel-en-fietsweer.
Morgen via de Kruisheuvel en slot Rundale naar Riga, de hoofdstad van Letland
