12 daagse Excursiereis Feestdagen in Spaanse stijl (Kras natuurlijk) 22 dec. - 2 jan. (6)

Dag 6: 27 december 2019   Bezoek aan de Engelse kroonkolonie Gibraltar

zijn we gisteren vanuit het hotel vertrokken naar het noorden, vandaag gaan we de kust volgen naar het westen. Onze bestemming is namelijk Gibraltar, de Britse kroonkolonie die tijdens de Successieoorlog in Spanje (De Habsburgers hadden geen troonopvolger meer) in 1704 bij verrassing is veroverd door de Engelsen, nota bene met de hulp van ons, Nederlanders. Bij de Vrede van Utrecht, in 1713, werd het officieel geregeld. De rots heette in de tijd van de Feniciërs Calpe en samen met de rots aan de overkant in Afrika vormden zij de beroemde zuilen van Hercules. De rotsen beheersen de uitmonding van de Middellandse Zee in de Oceaan en lang werd gedacht dat de aarde plat was dus was het voorbijgaan van deze zuilen niet de bedoeling. Op het wapen van Spanje stond dus ook op de zuilen: Non Ultra = ga niet verder. Pas na de ontdekking van De Nieuwe Wereld verscheen op het wapen: Plus Ultra = alsmaar verder.

De rots was ook het 1e steunpunt voor de islamitische verovering in Spanje: In 711 stak Tarik, een Berber, met een paar duizend man de zee-engte over en veroverde in een paar jaar tijd een groot deel van Spanje en een deel van Frankrijk. Naar deze Tarik is de rots ook genoemd: Djebel = Jabal al Tarik (berg van Tarik) werd verbasterd tot Gibraltar. Pas in de 15e eeuw is de rots heroverd door de christenen en in de 18e eeuw dus door de Engelsen. Strategisch gezien is het altijd een belangrijk punt geweest.

Wij vertrekken rond half 9 met de bus vanuit het hotel. Onderweg houden we nog even een pauze voor de zogenaamde “technische “stop (cafeïne – nicotine – urine) en hier bij het wegrestaurant waait een stevige wind uit het oosten. Hierdoor zullen we straks geen mooi uitzicht hebben over de kust van Afrika want daarvoor hebben we westenwind nodig.

Aan de Spaanse kant van de grens stappen we ui en lopen we met het paspoort in de hand langs de 2 grenscontroles. Dit gaat snel want de bewaking is niet van plan erg veel moeite te doen om de papieren te controleren. Voor we buiten komen is er een loket waar we allemaal een plattegrond kunnen meenemen en dan lopen we naar de parkeerplaats van de luchthaven meteen na de douane. Hier staan de busjes voor de rocktour al op ons te wachten. Die busjes zijn klein (vanwege de tunneltjes) en er gaan niet meer dan 20 persoenen in. Ik heb er dus 2 nodig. Eerst even de landingsbaan oversteken en dan langs de kantoren om ons te melden en kaartjes te halen voor de entree van de druipsteengrot en een kaartje om het natuurgebied in te mogen rijden (tolweg) en dan gaan we aan de rit beginnen.

We hebben al een nieuw gewonnen deel land gezien buiten de voormalige stadsmuren. Allemaal volgebouwd in de jaren na W.O.II. Veel militairen zijn ook verdwenen en de voormalige barakken – ziekenhuizen – kazernes worden nu allemaal gereed gemaakt om te wonen. Ook is er een bejaardenhuis nu in gevestigd etc.

We zien de dure nieuwe huizen langs het water – de stadsmuren – de begraafplaats waar gesneuvelden liggen van de Slag bij Trafalgar (waar Nelson sneuvelde) – de droogdokken – de tunnels – en vlakbij Europa-point zien we een waterval uit de rots komen. Dit is echter het afvalwater van de ontziltingsfabriek. Via nog een tunnel komen we bij het zuidelijkste puntje van de rots. Aan de overkant ligt de Spaanse enclave Ceuta op ongeveer 24 km. Het is echter bewolkt en we zien slechts een wazige berg. Hier wel de vuurtoren – kanonnen – een  moskee – een voormalige moskee, nu kerk – en sinds kort een paar faculteiten van de universiteit. Een deel van de studenten hoeft nu niet meer naar Engeland om te studeren. Na een fotostop (het waait) gaan we de rots op en zien: luxe appartementen – de gevangenis – de Joodse begraafplaats – het natuurpark – prachtig uitzicht op de baai en dan draaien we nog verder omhoog om uit te stappen bij St. Michael’s cave.

Hier worden we al verrast door de aanwezigheid van de Makaken apen. In totaal leven hier zo’n 25 stuks in verschillende kolonies. Er zijn zelfs een paar kleintjes dus moeten we even aapjes kijken voordat we de druipsteengrot binnen gaan. Binnen is een grote open ruimte met druipstenen aan de wanden. In de zomer worden hier vaak concerten gegeven. Aan het einde is een stuk van een grote omgevallen stalagmiet glad gemaakt om de binnen-structuur te kunnen zien: lichtbruine ringen uit een regenperiode – donkere ringen bij droogte -  2 dunne witte lijnen wijzen op een ijstijd. Een druipsteen zou 1 cm groeien in 100 jaar.

Hierna dalen we weer een stuk af naar een nadere kolonie apen en bij de halte van de kabelbaan. Hier laten de apen zich niet zien. Langzaam de 425 m hoge rots afdalend komen we langs de grote belegeringstunnels – het Arabisch fort – de woonwijken met kerken van de verschillende religies en het huis van de gouverneur en de regering. Dan zijn we bijna bij het centrum en bij het kazemattenplein stappen we uit en is er vrije tijd voor (belastingvrij) winkelen – wandelen – lunchen.

Rond half 4 (de bedoeling was 15.15u!!!)  lopen we gezamenlijk naar de grens. Hiervoor moeten we de landingsbaan oversteken en de controle bij de grens is nihil. De rit terug duurt ongeveer 5 kwartier dus er is nog wat tijd om te relaxen voor we weer aanschuiven voor het buffet.

En: mijn man is overgekomen om met mij Oud-en-Nieuw te vieren en op dagen dat er een excursie is (de korte ritten gaat hij waarschijnlijk mee) gaat hij een huisvriend opzoeken die sinds kort in Fuengirola woont. Gezellig!!!!