Serekunda markt 24 - 12 - 2012

Serekunda (Serrekunda / Serakunda)

De naam van de stad betekent Nederzetting van de Serer (is een etnische groep). Tegenwoordig wonen er echter voornamelijk Wollof. (mijn blog over de bevolkingsgroepen volgt). Het is een heel drukke stad met zeer veel inwoners want de kuststeden en Bakau horen ook bij deze gemeente. Met alle voorsteden erbij schat men het aantal op meer dan 300.000 en er is nog dagelijks een trek vaan het platteland naar deze stad. Bijnaam van de stad is: de stad die nooit slaapt.

Er is een klein beetje industrie (verpakkingen – emballage) en de enige bierbrouwerij van het land is hier: Julbrew. Met Pakistaans geld is een moskee gebouwd en een privé-kliniek, maar de stad trekt vooral heel veel mensen uit de omgeving voor de grote markt. Hier kun je deelnemen aan het (voor ons) chaotische Afrikaanse stadsleven. De markt is een wirwar van straatjes en een gebouw van 2 verdiepingen met een galerij op de bovenverdieping. Noem het op en je vindt  het hier.

We zijn net uit de taxi, lopen naar de hoek van de straat en er dringt zich al iemand aan ons op. Nee, zeggen we talloze keren, maar hij wijkt geen meter van onze zijde. We hebben niemand nodig om over de markt te lopen!! Maar ik ben geen gids, ik ben je viend, ik heb niets nodig, Nederlanders zijn geweldig, zij doen veel voor het land etc. etc. krijgen e steeds te horen.  Ik heb zelf een winkeltje oppert hij en ik verkoop batik.

We krijgen hem niet van ons afgeschud. Probleem ook is dat hij steeds iets vertelt over wat we met eigen ogen kunnen zien . Hij is Oost-Indisch doof voor onze argumenten dat we hem niet nodig hebben. Halsstarrig  blijft hij ons in de gaten houden en voor ons uit lopen.

Wij kijken ondertussen onze ogen uit. Op de bovengalerij van het gebouw hebben we een prachtig uitzicht op de menigte op straat. Een kleurrijk schouwspel komt voorbij. Jongens met een kruiwagen dragen de boodschappen van een dame of vervoeren spullen van a naar b. Vrouwen dragen alles op het hoofd.  Mensen lopen kolanoten aan te bieden. Als teken van eerbied of vriendschap geef je dat weg. Ze worden trouwens ook gebruikt in de coca cola en de takjes van de kolanoten boom worden gebruikt om, al kauwend er op, de tanden schoon te krijgen.

In de bovengalerij worden voornamelijk mobiele telefoons verkocht en alle mogelijke onderdelen daarvoor. In de zijgangen zitten kleermakers volgens del aatste mode Afrikaanse kleren te maken.

In de straatjes, er moeten zelfs soms nog auto’s door, zien we heel veel vers fruit en groente, cassave – palmolie – veel verse en gedroogde of gerookte vis – bloemetjes van de hibiscus waar met veel suiker een limonade wordt gemaakt – vlees – levende kip, te veel om op te noemen en ook veel kleding die zo uit onze kledingcontainers had kunnen komen.

Onze meeloper blijft maar doorpraten en hij wil nog steeds dat we naar het batikken gaan kijken en als we dan van hem af zijn dan moet het maar. We krijgen trouwens leuke uitleg, we mogen zelf ook even een penseel vasthouden, we zien een bak met indigoblauwe vloeistof met samengebonden lappen erin die na een aantal dagen een prachtig resultaat opleveren (zie foto) en uiteindelijk kopen we zelfs een leuke lap met daarop drums.

Dan zijn we ons mannetje echt beu, we drinken een colaatje in een hokje op de markt maar bij het betalen probeert hij ons nog even op te lichten ook: 3 x 25 dalasi kost het, roept hij. Maar wij hebben op de andere markt slechts 12 dalasi betaalt en dat doen we dus nu ook!! Daar gaat zijn commissie? En nu maken we hem duidelijk dat jij echt weg moet. En dan begint natuurlijk het gesprek om geld. Zijn kinderen, zijn werk zijn zus zijn zo. En hij probeert achter mijn rug bij Dirk geld af te troggelen (ik ben een kenau in zijn ogen geloof ik – mijn ogen schieten af en toe vuur – Dirk heeft er meer geduld voor en laat het gewoon gebeuren – ik ben het al veel te snel beu). Hij krijgt een paar dalasi en dan druipt hij eindelijk af.

Eindelijk kunnen we rustig verder lopen, anderen die ons aanspreken wimpelen we meteen af. We kopen nog wat fruit, bellen onze taxi-man en gaan terug naar het hotel, na een stop bij een gigantische baobabboom waar ik zeer klein bij lijk als ik er onder sta. Even wat brood en beleg kopen voor de late lunch en dan afkoelen bij het zwembad.

Vanavond gratis kerstbuffet in het hotel, waarover later meer…….