Zaterdag 29 dec. 2012: bruiloft

Zaterdag 29 dec. 2012: bruiloft!!

Musa, de muzikant,  moet vandaag met zijn band spelen op een bruiloft en wij zijn uitgenodigd mee te gaan. We zijn zeer benieuwd en nemen dus graag de uitnodiging aan. Om half 10 worden we bij zijn familie-compound / djembe winkeltje verwacht maar we hebben nog geen idee wat het zal gaan worden.

Het blijkt dat onze vaste taxichauffeur niet meer nodig is. Er komt een open jeepje met de rest van de bandleden en met moeite past iedereen in/op de auto. Een vriendinnetje van een van de spelers en ik mogen naast de bestuurder, wel zo handig. Dan horen we stukje bij beetje wat er gaat gebeuren: eerst naar Banjul, de hoofdstad, want er gaat getrouwd worden bij het kantoor van Justitie. Het is daar een drukte van belang en vele families lopen door elkaar heen. Het blijkt namelijk lopende-band werk te zijn en de ene bruid is al op weg naar het strand voor foto’s terwijl anderen naar het gebouw lopen waar getrouwd gaat worden. Op de eerste rij zitten diverse stelletjes te wachten om te trouwen bij een ambtenaar van Justitie. Ik word helemaal in de hoek geplaatst door onze vriend waar ik de beste foto’s kan maken en ik voel me een behoorlijke indringer, terwijl niemand op of om kijkt als ik daar sta.

Elke ceremonie duurt hooguit 5 min. en dan is de volgende aan de beurt. Ik krijg te horen dat ik de volgende blanke bruid in een witte jurk moet hebben. Zij gaat trouwen met een Gambiaan. Ik vermoed (te zien aan haar uiterlijk) dat zij minimaal 2 x zo oud is als de bruidegom. Ik hoor later dat hij in Engeland heeft gewoond en gestudeerd en dat ze elkaar daar hebben leren kennen en nu even terug in het land zijn om te trouwen. Er is dan ook helemaal geen familie van haar meegekomen. In het hele gebeuren zijn wij verder de enige toubabs (blanken).

De ambtenaar dreunt een uit het hoofd geleerd verhaaltje op (geen 2e vrouw!!!! nemen, dat is bigamie etc.) en het bruidspaar mag van een papiertje af lezen wat ze moeten zeggen. Handtekening zetten en je bent getrouwd: you may kiss the bride, wordt er gezegd en dan ophoepelen want het volgende stel staat al te popelen!!

Wij allemaal weer naar buiten, verzamelen bij de diverse auto’s en in colonne rijden we naar het huis van de bruidegom terwijl de band keihard drumt / trommelt op de open auto. Wat een bekijks heeft de hele stoet en overal op de route kijkt men even op van het werk, velen beginnen spontaan te dansen en te zwaaien. Er wordt zelfs geld gegeven en een winkelier geeft een volle tas met zakjes water voor de muzikanten. We rijden naar het stadje Lamin en als we in de straat van de familie aankomen is de hele wijk al uitgelopen.

De hele familie komt naar buiten en sleept het bruidspaar mee. Onder een boom staan wat stoelen en Dirk en ik worden gesommeerd naast het bruidspaar te gaan zitten. Blanken mogen niet staan in hun ogen, uit respect krijg je een stoel en ik vermoed dat ze denken dat we bij de bruid horen!!!! Dirk maakt zich uit de voeten met zijn camera: hij moet foto’s maken!!! Ja ja!

Een griot (lofzanger / historicus / verteller etc.) zingt het bruidspaar toe – er komen mensen het paar wat toewensen wat dan weer bezongen wordt door een man etc. De bruid laat het allemaal maar over zich heen komen en houdt haar gezicht strak. Alle kinderen staan er omheen of zitten op de schutting en de vrouwen zijn in de tuin in immense potten aan het koken.

Wij gaan buiten de poort zitten (er komen weer stoelen aan!) en een drom kinderen komt om ons heen, vragend om snoepjes of om een voetbal. En we moeten van hen een liedje zingen: ik zing Moriaantje, zeer toepasselijk!! en ze vinden het prachtig. Zelf willen ze niet zingen. We zijn vandaag in een “gulle” bui en we besluiten niet een zak snoepjes te kopen (100 dalasi) maar een voetbal (55 dalasi). Beter voor hun tanden en ze hebben er langer plezier van!

Het schijnt dat de familie gaat eten en wij vertrekken rond 2 u naar het strand, nog een hele rit. Daar wordt vanavond het feest voortgezet en daar wordt ook eten gebracht voor de band. Maar zover is het nog (lang) niet, blijkt later.  We zien gelukkig dat het strandfeest op nog geen 2 km. van het hotel is. Kunnen we in ieder geval als we willen over het strand zelf terug naar het hotel als we er genoeg van hebben en bovendien moeten we vanavond nog pakken voor de trip naar Senegal en diverse apparatuur opladen.

We hebben ondertussen behoorlijk honger na alleen maar een ontbijtje rond 8 u en we gaan toch zelf maar even op het terras lunchen. We hebben geen zin om op de gratis maaltijd te wachten. Die komt trouwens pas rond 5u. Grote schalen zijn gebracht vanuit het huis naar het strand en de genodigden krijgen met een aantal samen een grote  plastic schaal met rijst en vlees met groenten. Iedereen wast zijn handen en gaat eten: hand in de bak en wat eten nemen, oprollen in de palm van je hand en in je mond stoppen!!

En als we denken dat er helemaal geen feest meer komt, beginnen de familieleden het strand op te komen. Dames in prachtige kleding zetten zich op de ligbedden – het bruidspaar gaat iedereen begroeten en dan mag eindelijk de band gaan spelen, het is ondertussen half 7 en de schemer begint. Even een paar nummers van de band op de video zetten, het hele gezelschap is aan het dansen gegaan en wij gaan er stilletjes vandoor, over het strand naar onze kamer.

Inpakken voor morgen – camera en video opladen – een broodje eten naar bed. We vertekken morgen tussen half 9 – 9 uur

Nu ik dit plaats ben ik al weer trug van de trip naar Senegal, maar dat verhaal komt nog. Er was geen internet waar we sliepen dus ik loop een beetje achter!! Gelukkig Nieuwjaar voor iedereen en de beste wensen!!!!!! voor 2013