Tweede kerstdag in Nederland

Tweede Kerstdag 26 – 12 – 2012

Waarin: aapjes kijken en de vis zien binnenhalen

In Nederland is het 2e Kerstdag, tijd om naar de meubelboulevard te gaan en de restjes van gisteren op te eten. Wij wonen tegenover Piet Klerkx dus zien we soms de grote drukte, vooral als het slecht weer is. Daar hebben we hier (gelukkig) geen last van.

Na het ontbijt gaan we richting het strand.  We willen weer een flink stuk wandelen, nu richting het zuiden. Het is nog te vroeg voor de hustlers, (de opdringerige mannetjes) de enigen die ons lastig vallen zijn de lieden die ons op de strandbedden willen en weer anderen willen ons in hun mini-barretje . Vlakbij het stuk bos waar de apen hun leefgebied hebben besluiten we toch maar bij een local een fruitsapje te nemen. Hij heeft een hele lijst met vruchten: doe maar een mangosapje en een ananassapje roepen wij. Sorry, is het antwoord, het is geen mangotijd  en de ananas is op. Zo worden er nog een paar soorten van de lijst geschrapt en uiteindelijk heeft hij alleen maar sinaasappel en banaan. Dan maar een glas sinaasappelsap en een bananenmilkshake, besluiten wij. Het mannetje verdwijnt en we zien hem een tijdje niet terug. Blijkt dat hij naar een stalletje is geweest om vers fruit en een blikje melk te  kopen. 4 sinaasappels worden geperst in een plastic persje, zoals wij vroeger er allemaal een in de keuken hadden. Mijn 3 bananen worden in stukjes gesneden in een snijmachientje met een draaiding, niks elektrisch. Melk erdoor en de milkshake smaakt voortreffelijk. 100 Dalasi zijn we kwijt voor een portie vers fruit met veel vitamines. Ondertussen wil hij weten of hij ook zijn diensten nog kan aanwenden in het apenbos. Hij wil ons daar wel rondleiden voor weinig. Daar hebben we geen zin in, maar we besluiten toch even een kijkje te gaan nemen bij de apen.

Voor 30 D pp zijn we binnen in het Bijilo Forest park en daar staan officiële gidsen die ons voor een fooitje meenemen. Ze willen er helemaal geen hustlers binnen hebben. We zijn blij met de gids want hij kent de weg, weet veel te vertellen onderweg en zonder hem zouden we in het park zeker verdwaald zijn. Het is sinds de jaren ’90 een natuurgebied met veel vogels (we zien er weinig vandaag) , grote groepen fluweelapen (green velvets) en we zien een paar schuwe franjeapen (red colobus). Ook vele eekhoorns – termietenheuvels – parasietbomen (groeien om een andere boom heen) – rhunpalm met waaiervormige bladeren (hout wordt gebruikt voor dakbedekking en is termietenvrij). Het is aangenaam wandelen, soms wat klimmen en de apen lopen soms gewoon achter je aan in de hoop gevoederd te worden wat overigens ten strengste verboden is.

In de namiddag, om half 4, bellen we Musa dat we naar de vissersplaats Tanji willen. Daar komt dagelijks ’s morgens vroeg rond 7 – 8 u de vis binnen maar ook ’s middags rond 5 uur. We gaan eerst maar eens op de middag kijken en als we uit de taxi stappen drommen er gelijk een aantal kinderen om ons heen. Overal waar je komt vragen ze of je een voetbal voor hen wilt kopen, zo niet dan is een paar Dalasi ook goed.

Musa loopt met ons mee, hij weet ook veel te vertellen en zo hebben we geen last van mannen die zich aan ons opdringen. Een bonte verzameling vrouwen is al verzameld op het strand, allemaal met een emmer of een wasteil wordt er gewacht op de eerste pirogues die binnenkomen. Een aantal liggen er op het strand, een paar worden in of uit het water gesleept met behulp van boomstammen of gasflessen waarover gerold kan worden. Zo zal het waarschijnlijk al eeuwen gaan.

We drinken nog eerst wat bij een primitief houten barretje  en dan zien we in de verte de bootjes aankomen. Er zijn diverse maten en op de grootste zien we zeker meer dan 20 mannen opzitten die toch allemaal hun inkomsten per dag moeten verdienen. Jongens rennen het water in om het ankertouw te pakken te krijgen – een aantal met een  grote wasteil op het hoofd lopen het water in om per teil de vis op het droge te krijgen.

Op het strand, waar de vrouwen klaar staan, gaat de vis in een aantal kruiwagens en begint de verkoop. Tussendoor lopen ook mensen koekjes en pindatabletten te verkopen en eenmaal vis gekocht worden een aantal van die vrouwen weer visverkoopsters. Een deel gaat ook naar een plek waar de vis wordt ontdaan van de schubben en de vliezen en verdwijnen dan in oude vrieskisten. Die vis is o.a. voor de grote markt in Serekunda  morgenvroeg. Er wordt trouwens ook veel vis gerookt en gedroogd en dan kan de vis maanden worden bewaard. Goed voor tijden van slechte vangst.

Het is al met al een prachtig en zeer kleurrijk schouwspel maar na een tijdje houden we het voor gezien. Genoeg gedaan weer vandaag........

Ik zie in mijn statistieken dat mijn blogs goed gelezen worden. Ik zou het ook leuk vinden als af en toe iemand wat schrijft. Krijg ik een beetje een beeld van de lezers (buiten de gebruikelijke van altijd, zoals mijn familie)