al weer thuis

Ik ben natuurlijk al weer een week thuis en weer gewend aan de kou maar het verhaal is eigenlijk nog niet af. Dus schrijf ik nog maar een laatste stukje.

donderdagavond kwamen we dus zeer bezweet aan in Bamako bij ons logeeradres. er waren ondertussen weer 2 nieuwe gasten gearriveerd. Een dame uit Japan en een jongen uit Oostenrijk. Aangezien ze niet meer wisten welke dag wij zouden terugkeren (hadden we pas 10 keer verteld) was onze kamer tijdelijk vergeven aan de Japanse. Zij kon gelukkig 2 nachten in het huis slapen zodat wij mijn laatste nacht niet moesten verkassen. Reden genoeg om eerst even met een biertje bij te komen op het dakterras van een bar aan het eind van de straat. Daar zijn trouwens ook kamertjes waar dames eenzame mannen troosten (ook al is dat maar voor een half uur of een uur). Zulke bars zijn er maar genoeg. Waar je zin in hebt denk ik dan, maar ik ben dan ook geen eenzame man.

Op de dag van mijn vertrek, vrijdag, hadden Dirk en ik besloten iets te kopen om mijn verjaardag (15 febr.) te vieren. De kinderen en de 2 meiden van het huis hadden namelijk allemaal al een prachtige tekening gemaakt.

Vrijdagochtend zijn we eerst de tassen met kinderkleren gaan brengen naar Matjeh, een van de djembe-leraren van Dirk. Hij woont ook met zijn hele familie op een erf, er lopen vele kinderen die wel nieuwe kleren willen dus wij hebben ze allemaal heel erg blij gemaakt. 's avonds bleek dat hij ook nog weer vader zou worden, dus weer een mond erbij om te voeden binnenkort.

Daarna zijn we dus een prachtige chocoladetaart gaan bestellen bij de enige en echte patisseriewinkel (tevens ons stamterras aan de doorgaande straat waar altijd van alles te beleven valt) van Bamako. De taart kost voor een armen Malinees een half maandsalaris maar die ene keer dat wij taart kopen moet het ook een goede zijn.

Dirk had, toen het donker werd, met de kinderen ballonnen opgeblazen en mijn stoel versierd en na het avondeten werd de taart aangesneden: hij was verrukkelijk!!!!

Ondertussen waren mijn tassen alweer gepakt. Weer een djembe om mee naar huis te nemen, 5 grote lappen stof en nog een houten instrument maar mijn grote rugzak paste nog in de tassen erbij. Scheelt een heel gesjouw na het inchecken. Dan wordt het wachten tot het tijd wordt om naar het vliegveld te gaan, 15 km buiten de stad. Mijn vlucht vertrok rond 02.00 u 's nachts.

er vertrekken niet zo veel vliegtuigen per dag en zeker niet allemaal tegelijk dus inchecken was zo gebeurd maar tot mijn grote verbazing was mijn 2e vlucht geannuleerd en was iedereen overgeboekt naar de volgende vlucht van Casablanca naar Brussel.

Dat betekende dat ik na een voorspoedige vlucht (Bamako - Casablanca en de hele vlucht geslapen) niet hoefde te wachten van half 6 tot half 8 maar tot half 12!!! voor de vlucht vertrok. Dat betekent dus uren hangen op een luchthaven waar niks te doen is. Maar ook daar kom je overheen en om 4 uur landde ik in Brussel. Dat is ook niet zo'n grote luchthaven e tot mijn verbazing komt daar bijna alle bagage van alle vluchten op dezelfde band aan. in dit geval betekende dat voor mij dat er al mensen koffers hadden van 2 vluchten na de mijne en dat er nog steeds een aantal mensen met mij op de bagage stonden te wachten van onze vlucht. Gelukkig is alles aangekomen dus dat scheelt al weer een heel geregel.

met Sandra naar haar huis in Breda, heerlijk gegeten en dan weer naar huis voor 1 dag rust (uitpakken - was draaien - lessen voorbereiden) voordat het gewone leven weer zijn gangetje gaat

Ik ga kijken of ik een foto van de taart en de ballonnen erbij kan plaatsen.

Isaiah had ook nog een prachtig afscheidslied voor mij gezongen (moeilijk om je ogen droog te houden) maar het uploaden van dat filmpje is helaas niet gelukt.

Ik ga misschien nog een stukje wetenswaardigheden schrijven. je merkt vanzelf wanneer dat geplaatst wordt.