Parels van Portugal 15 – 24 oktober 2019. Kras natuurlijk (3)

Dag 4: Aveiro – Coimbra - Mealhada  (18 oktober)

Na het ontbijt gaan de koffers weer de bus in maar het duurt een tijdje voor we kunnen vertrekken. Een bestelauto staat te dicht bij de bus en we kunnen niet wegdraaien omdat er achter de bus een lantaarnpaal in de weg staat. Op zijn dooie gemak komt er, na een aantal telefoontjes naar zijn kamer, de eigenaar aan lopen om zijn auto te verplaatsen. Dan kunnen wij de rit beginnen naar Aveiro. Die stad ligt in het uitmondingsgebied van de rivier de Vouga bij een binnenmeer: Ria de Aveiro, een soort haf. Het water is hier brak en aan de randen liggen de zoutpannen. Aveiro is nu een haven- en vissersplaats en het landschap doet sterk denken aan Nederland: waterwegen –groene weides en vissersboten.

Er werden altijd 3 soorten boten gebruikt: barcos moliceiros: platbodems zonder kiel en een hoge boeg als een zwanenhals en bont geschilderd. Die werden voornamelijk gebruikt voor het verzamelen van zeewier (landbemesting). Van de 100 die er waren zijn er niet meer dan 30 over. De barcos saleiros zijn minder krom voor en achter en deze werden gebruikt voor het vervoer van zout. De barcos mercantil zijn breder en worden gebruikt voor het vervoer van allerlei zaken.

Als we in de stad uit de bus stappen probeert men ons naar de boten langs de waterkant te leiden voor een tochtje over het water maar wij bedanken. De grote groepen Aziaten echter zijn overal wel voor in en zij laten zich vervoeren over het water. Wij gaan naar de vismarkt in et oude centrum en proberen te achterhalen wat voor vis er te koop is. Sardines natuurlijk – ansjovis – heek – zalm maar ook wel vis die bij ons niet te koop is. Allemaal even vers natuurlijk. We hebben tijd om te wandelen door de straatjes – de bootjes te bewonderen – de winkeltjes te bekijken en natuurlijk om koffie te drinken en dan met de lokale lekkernij: ovos moles (zachte eieren): een zeer zoete eidooier in een gekonfijt omhulsel in de vorm van een vis of een visvaatje. In elke winkel te koop en in elk cafeetje te bestellen en te proeven, wat natuurlijk (bijna) iedereen doet.

Na een ritje van ongeveer een uur komen we aan in de studentenstad Coimbra. De bussen mogen stoppen bij het hotel Astoria en dan staan we aan het begin van de winkelstraat. We gaan namelijk eerst lunchen en daarna de universiteit bezoeken in de bovenstad. Bijna alle winkeltjes hebben artikelen van kurk te koop: van tassen – schoenen – hoeden etc. etc. en in de talrijke cafetaria’s / banketbakkerijen is genoeg keus voor iedereen om een hapje te eten. Aan het begin van de straat is een hele nieuwe winkel, vooral voor de toeristen: sardientjes in blik met een jaartal erop in de hoop dat iedereen een (duur) blikje koopt met het geboortejaar van de persoon aan wie je het wilt schenken.

Coimbra is vooral beroemd om de universiteit, een van de oudste in de wereld en gesticht door koning Dinis in de 13e eeuw. Het gebouw waar de universiteit nu is gevestigd is een voormalig koninklijk paleis. Tot 1919 was dit de enige universiteit van het land. De gids gaat met ons mee en zij heeft ook het bezoek aan de bibliotheek geregeld want daar is een tijdslot voor. Eerst hebben we tijd voor het gebouw zelf met de zuilengang waar vroeger alleen Latijn mocht worden gesproken. De klok in de toren (de Cabra) wordt  elke dag geluid bij het begin van de colleges.

In de Sala dos Capelos ontvangt de promovendus zijn Capelo (doktershoed) en als wij langs lopen zien we een student zijn betoog houden. Rondom een patio zijn diverse klaslokalen war de studente zitten te wachten op het begin van het college en na het bezoek aan de kapel (mooie azulejos – barokorgel – koningsloge) is het tijd voor het bezoek aan de bibliotheek in barokstijl. Vis de studentengevangenis kunnen we naar binnen (fotograferen verboden). De 3 zalen zijn een geschenk van koning Joa V en als voorbeeld diende de bieb in Wenen. In de zwarte zaal is de literatuurcollectie – in de rode zaal de algemene wetenschappen en in de groene zaal filosofie en theologie. ’s Avonds gaan er kleden over de tafels en dan worden de vleermuizen wakker die in de nacht de schadelijke insecten opeten die anders funest zijn voor de boeken.

Portugal is het land waar de fado wordt gezongen: liederen over liefde – heimwee etc. en in Coimbra zijn het altijd de mannen die zingen en niet de vrouwen. Wij hebben tijd over en ik heb geregeld dat we  in een fado-zaaltje een paar liederen gaan beluisteren en aansluitend drinken we met de muzikanten een glaasje port. Zeer de moeite waard ondanks dat het kort is maar zo krijg je een indruk van de muziek. In Lissabon zijn overal fadolokalen waar je een avondvullend programma hebt met diner inclusief maar dat is vaak heel druk en niet elke bezoeker houdt zich daar aan de regels zoals luisteren naar de muziek zonder te praten.

Er is nog tijd voor een kopje koffie of ander drankje in de stad en dan rijden we naar ons overnachtingshotel in Mealhada, vlakbij Coimbra: Quinta dos tres Pinheiros is onze bestemming en hier heeft iedereen een ruime kamer met badkamer ter beschikking in een groot complex. De groep zit rond een pleintje op de hoogte van de ingang van het complex zodat niemand met de koffer een trap op hoeft. (behalve ik dan).we eten in het restaurant en genieten van een heerlijke maaltijd met wijn inclusief. Het was weer een heerlijke dag.

Morgen via Tomar naar Fatima