Het Moorse erfgoed dag 4: Granada - Luque - Cabra

27 april 2013: Granada - Luque - Cabra

We hoeven vandaag niet veel kilometers te overbruggen dus we gaan het rustig aan doen. We rijden eerst naar de wijk Albaicín: de heuvel aan de overkant van het Alhambra. Albaicín is een verbastering van Al Baeza, de stad in de provincie Jaen. Na de herovering van deze stad door de Christenen zijn vele Moren gevlucht naar het laatste Moorse bolwerk in Spanje: Granada.

We stappen uit bij de Mirador San Cristóbal (waar we gisteravond ook waren voor de flamencoshow). Hier zien we een stuk van de stadsmuur rond de oude wijk en we hebben uitzicht op een deel van het Alhambra.

Door een wirwar van straatjes komen we op de markt vlak voor de oude stadspoort. De tijd van de chirimoyas (een tropische vrucht die men in Indonesië zuurzak noemt) is bijna voorbij en ik koop een rijpe zodat iedereen de vrucht kan proeven. Wit vruchtvlees met de zoete smaak tussen banaan en peer en met vele zwarte pitten. Op de mirador van San Nicolás hebben we een prachtig uitzicht over de benedenstad en het Alhambra. Jammer dat het bewolkt is want we zien de sneeuw niet op de Sierra Nevada achter de gebouwen. We drinken nog koffie in een barretje bij de mirador (vooroorlogse prijzen) en dan stappen we in de bus voor de rit ons volgende hotel.

We rijden op de route van de kalifaten: de oude weg tussen de moskee van Córdoba en het Alhambra van Granada. De lucht is zeer dreigend en het duurt dan ook niet lang voor het begint te regenen. Het weer in Spanje is helemaal van slag vorige week hitte en nu erg koud voor de tijd van het jaar.

We gaan lunchen in het oude stationnetje van Luque: de rails ligt er niet meer en het trajekt is nu een fietsroute geworden. Wandelen mag ook natuurlijk. Er wordt veel gebruikt gemaakt van deze zogenaamde “vías verdes” (groene routes) en een paar uit de groep besluiten dan ook om de tijd te gebruiken voor een wandeling.

Dan is het nog maar een stukje naar Cabra (zou geit kunnen betekenen maar het is genoemd naar een plaatselijke dichter uit de 10e eeuw: Al Cabri). Hier is het personeel zo vriendelijk en zijn ze altijd zo blij ons te zien dat het heerlijk is om er te verblijven. We zijn vroeg, tijd voor siësta en een duik in het zwembad voor we om 5 uur gaan wandelen in het stadje.

We treffen het: het is droog, niet al te koud en de kerkdeur staat open. We horen mensen zingen en besluiten er op af te gaan. Het blijkt een koor te zijn dat met de generale repetitie bezig is van de 1e communie mis de volgende dag. In Spanje doe de kindjes hun 1e communie als ze 9 jaar oud zijn en dan vooral eind april, begin mei.

We genieten van een heerlijk buffet in het hotel en korte tijd later is iedereen naar de kamer. T.v. kijken, beetje lezen etc. en ons voorbereiden op de volgende dag!!