Jerez de la Frontera en El Puerto de Santa María

We hebben de hoofdstad van Andalucía weer verlaten en we gaan vandaag van een aantal aspecten van het leven hier genieten. We rijden over de snelweg naar Jerez de la frontera, juist, de stad van de sherry. Maar eerst brengen we een bezoek aan de overdekte markt. Het is zaterdagmorgen en iedereen doet inkopen op de markt, vooral vis. Ik zie de mooiste tonijnen liggen en zalm en vele soorten andere vis en ook de kleine ansjovisjes. Ik ben daar dol op: bakken en eten met kop en al of in de azijn met zout leggen 24 uur en daarna olie, knoflook en peterselie en je hebt de boquerones (van de tapas) Die ansjovis kost hier maar 1 € de kilo, geen geld.

In de weekenden ontbijten de mensen hier churros bij de koffie of bij de dikke chocolademelk.(en dan soppen) Ik noem het altijd oliebollenfriet. Net versgebakken zijn ze heerlijk dus ik koop ook altijd een volle zak voor 3 € en dan kan iedereen proeven. Ze moeten tenslotte ook weten hoe de mensen hier leven en hun (eet)gewoontes hebben.

Om half 12 hebben we een afspraak bij Tio Pepe, oftewel Gonzalez Byass. We krijgen daar een rondleiding (o.a. in een treintje) – uitleg – een film over het ontstaan en de ontwikkeling van het bedrijf en dan is het natuurlijk proeven. De 1^e valt niet bij iedereen in de smaak: droge sherry oftewel de fino – dan volgt een halszoete (smaakt al beter) en iedereen is verrukt van de donkere zoete sherry, gemaakt van de zoete Pedro Ximenezdruif (bijna port)

Als we na het proeven weer in de bus zitten is het heel moeilijk de aandacht van de groep te krijgen: iedereen vol praatjes. Dus is het tijd dat er gegeten wordt: we gaan naar El Puerto de Santa María om vis te eten. Er is daar een heel beroemd restaurant: El Romerijo. Wat doen de locals (vooral in het weekend): in de winkels van het restaurant kopen ze schaal-/ schelpdieren per gewicht of gebakken vis (alle soorten) – gaan in het restaurant aan tafel zitten – bestellen iets te drinken en gaan eten. Wij dus ook hoewel iedereen de voorkeur gaf aan het bestellen van een gerecht van de kaart; ook goed. Dat gaat van kindermenu met lekkerbekje tot garnalen in knoflook en gemengde salades etc.

Om half 4 nemen we de vaporcito (voormalig stoombootje) dat ons brengt naar de overkant van de baai naar Cádiz, een havenstad gelegen op een landtong. Het is prachtig weer en de overtocht duurt 40 min. In de stad heeft iedereen vrije tijd en op het plein voor de kathedraal is een Afrikaans feest bezig met een optreden van een groep uit Senegal: djembe – doundoun – kalebas à we zijn weer helemaal in Afrikaanse sferen.

Om 6 uur pikt de bus ons weer op en keren we terug naar EL Puerto naar ons hotel. Geen buffet dit keer maar heerlijk uitgeserveerd eten. Daarna nog een borrel met collega Olav, zijn vrouw en zijn chauffeur (hij is met OAD onderweg) en dan gaan slapen. De dag zit er weer op en we hadden alweer prachtig weer

groetjes Tonny