Hier zijn wij te gast

Het woonerf van Abou, Janette en de familie.

Woensdagochtend vanaf 07.00 u. Het is 's morgens heerlijk koel dus vroeg opstaan.

Het erf van de hele familie is een bijna omsloten vierkant. Vanaf de straat is in het midden een ingang naar het woongebied. Aan de linkerkant het huis van Abou (pater familias)en Janette en daaraan vast zit de woonruimte van zijn alleenstaande broer Siaka met zoontje Papa (zal vast geen papa betekenen?! – moet ik nog vragen). Papa is de deugniet van het erf en altijd in voor een partijtje stoeien.

Sinds vorig jaar is er een trap gemaakt naar het dakterras. Daar slapen ze in de zomermaanden als het 's nachts niet meer tot onder de 30 graden afkoelt en het binnen dus  veel te warm is om zelfs maar te zijn, laat staan te slapen.

Links achter het huis is de wc: een ommuurd plekje met een gat in de grond (Franse wc) en met een verhoging voor je voeten. Je neemt een plastic waterketeltje mee en je hangt je broek of je rok over de muur: = bezet. Het is even wennen maar het lukt en 1 x per jaar komt er iemand de beerput leeghalen.

Links voor het huis is de buitenkeuken en een stukje overdekt. Hier wordt gekookt, op hout met een beetje houtskool, afgewassen en gegeten door een groot gedeelte van de hele familie. Tegenover het huis van Abou is het huisje van oma (Nene) met daarnaast het deel voor een (schoon)zus met kinderen. Zij kookt geloof ik voor de verkoop op straat. Oma trekt zich terug in haar huisje als het donker wordt om t.v te kijken met een aantal vrouwen en kinderen soms als er iets leuks op is. Het beeld is niet al te best maar voor haar prima. In haar kamer slapen ook een aantal kinderen.

Rechts daarvan een huisje in aanbouw. Daar gaat een andere broer van Abou wonen die nu nog een huis heeft aan de rechterkant. Hij heeft 7 kinderen. Ook lopen er van hem geiten en op het erf zijn verder kippen, een paar hanen en een aantal kuikens en ik zie ook een ezel. Wij hebben de gastenkamer die aan zijn huis vastzit aan de rechterkant van het erf.

Het vierkant wordt dan weer afgesloten door een huisje bij de ingang, rechts van het huis van Abou. Daar woont nog een broer met de jongste telg van de familie: Abou van 2,5 jaar. Een heel schattig en lief en innemend jongetje (meenemen Sandra?). Hij zingt o.a de liedjes van Shakira na.

Verspreid over het hele erf wonen in totaal 24 personen (incl. 2 dienstmeisjes) die elke dag 2 keer per dag moeten (warm) eten! Veel werk voor de vrouwen op het erf.

Het is nu woensdag en toen wij om 7 u op stonden gingen de oudste kinderen al op weg naar school en een vrouw was al begonnen met de was. Ja, dat gebeurt hier met de hand en in teilen met een wasbord. Het is dus nog heerlijk koel en het kan maar gedaan zijn voor de grote hitte komt vanmiddag.

Een aantal kinderen die nog niet naar school zijn komen meteen op ons af met hun nieuwe schriftje waarin ze mooi hebben getekend. Ik moet daar van alles inschrijven in het Frans. Sommige scholen hebben alleen 's morgens of 's middags les vanwege de grote hoeveelheid kinderen.

Leerplicht bestaat hier niet echt – je mag vanaf je 7e naar school tot je 18e maar de lessen zijn veelal in het Frans (wat veel kinderen niet begrijpen) terwijl men thuis Bambara praat. Schoolgeld ligt tussen de 3.500 en 5.000 CFA per maand (5-8 €). De klassen zijn groot en de lesdag veel te kort. Op het erf komt dan ook elke dag een leraar Frans om de middengroep kinderen extra Franse les te geven.

Ik besluit dus maar om nog wat stokbroodjes te kopen en de kinderen wat brood te geven met ananasjam. Ondertussen praten ze rap Bambara maar wij kennen alleen de hoognodige woordjes die nodig zijn om te groeten en zo.

Op straat, bij het erf, verschijnen 2 bedelaars met een bakje. Ze zingen (ik hoor “Ällah”) en Dirk geeft 1 van de kinderen 100 CFA (15 cent) om aan hen te geven. Tot onze verbazing komt hij met 75 cfa wisselgeld terug?!?!. Is dit liefdadigheid? Regelmatig hebben we namelijk ook een tros bananen gekocht voor een habbekrats: ieder 2 opeten en de rest uitdelen. Die zijn dus zo op.

Gisteravond kreeg Dirk zijn eetlust terug (hij is snipverkouden) en we hadden trek in een grote salade. Een meisje van het erf verkoopt op de hoek van de straat eten (zo aten we in Segou steeds). Zij had nog voor 300 CFA (45 ct) spaghetti voor ons (genoeg voor 3 personen) en aan een ander kraampje kochten we 4 kroppen sla- 8 tomaatjes – 6 gekookte eieren: genoeg voor 6 personen en ik heb niet meer betaald dan 1,25€

Sikasso ligt namelijk in het vruchtbare gebied van het land. Hier is heel veel fruit (helaas is het meloenenseizoen voorbij) – nu vooral papaya. En langs het riviertje in de stad (hier net achter het jeugdcentrum) zijn talloze moestuintjes die er zeer florissant bij staan → sla – tomaat – ui – knoflook – komkommertjes – prachtige worteltjes – paprika – pepertjes. Veel wordt ook op de markt verkocht of gewoon op straat. Het leven is hier ook een stuk goedkoper als in de hoofdstad Bamako.

Ik ga dit weer (met behulp van Dirk) proberen te plaatsen en wat foto's toevoegen van het erf. De rit Segou – Sikasso hebben jullie nog tegoed evenals iets over het jeugdcentrum. Ondertussen hebben we al wel de buskaartjes voor de rit Sikasso – Bamako, donderdagochtend om 10 u vertrek maar die rit gaat vele uren duren want nog niet de hele weg is klaar met nieuw asfalt. Vorig jaar hadden wij daar tijdens de rit een ware zandstorm

Groetjes Tonny en Dirk