Duitsland – Luxemburg -  Frankrijk: 3 – 19 augustus 2020  (2)

5 augustus 2020: Vogelsang

We hebben gisteren Nederlanders gesproken die op de fiets een kijkje kwamen nemen op onze camperplek (waar ze in het verleden zelf ook hadden overnacht) en zij vertelden ons dat ze een paar kilometer verderop stonden bij Vogelsang. Op een bord bij de stuwdam hebben we ook gezien dat het op de fiets niet ver is. We googelen wat en komen erachter dat hier een groot complex staat uit de Hitlertijd en we besluiten daar vandaag heen te rijden. Met de camper moeten we wat verder rijden omdat we een dal moeten overbruggen maar al met al is het geen 20 km. We staan dus al vroeg bij de camperplaats en we kunnen een mooi plekje uitzoeken met uitzicht over het dal. Het is warm en we besluiten eerst maar een kijkje te gaan nemen in Vogelsang IP (internationale plaats).

Op 100 hectare heeft Hitler hier in 1934 een Ordensburg  gebouwd om  de elite van de NSDAP op te leiden tot leiders van het Nationaal Socialisme. Het is een van de grootste bouwwerken in Europa. Tussen 1934 en 1941 studeerden hier 500 leerlingen tussen de 20 en 25 jaar oud, allemaal Sa-ers = ordensjunkers. Ze kregen veel les in het indoctrineren van de rassenleer en er werd veel aan sport gedaan = het ideale beeld van de “nieuwe Duitse mens”. Bij het begin van W.O.II werd het stopgezet en tussen 1942 – 1944 was het de Hitlerschool. Bombardementen van de Geallieerden hebben een deel verwoest en na de bevrijding werd het een Brits militair complex wat in 1950 werd overgenomen door de Belgen (nodig in de Koude oorlog). Hiervoor moest het dorp in de buurt, Wollseifen, verdwijnen. De 550 inwoners kregen 3 weken de tijd om hun spullen te pakken en elders hun heil te gaan zoeken. In 2005 hebben de Belgen (en ook de Navo die hier oefende) het complex verlaten. Ondertussen was in 2004 hier in de Eifel het hele gebied uitgeroepen tot Nationaal park Eifel en vanaf 2006 is het Vogelsang IP geworden: internationale plaats voor tolerantie – diversiteit – vredig samenleven.

Over een lengte van 1,2 km staan gebouwen en in het hoofdgebouw is nu een museum met 2 tentoonstellingen. Het ene deel gaat over het militaire verleden van het complex en het andere over de natuur in de Eifel. Vanaf de watertoren, 48 m hoog, kun je over de hele omgeving kijken. Het voelt een beetje vreemd om hier rond te lopen maar er mag ook niet vergeten worden wat hier heeft plaatsgevonden. Er is veel foto- en filmmateriaal te zien over de tijd voor W.O.II. en voor het hoofdgebouw is nu een decor gebouwd omdat er een paar dagen na ons bezoek een film wordt opgenomen. Een deel van het complex is nu voor de opvang van asielzoekers. Het is heel lange tijd een militaire zone geweest tussen Bonn en de Belgische grens en er is nu 50 km wandelpad gecreëerd maar het is verboden van het pad af te gaan omdat er nog munitie in de grond zou kunnen liggen. Er wordt ook gepatrouilleerd omdat het verboden is voor neo-nazi’s die hier op pelgrimstocht zouden willen komen.

De rest van de dag houden we ons rustig want het is vreselijk warm vandaag. We genieten ook van een prachtige zonsondergang. Morgen gaan we richting Luxemburg

6 augustus 2020: Troisvierges – Vianden

Het wordt vandaag ook weer een warme dag dus na het ontbijt maken we ons klaar voor vertrek. Water lozen – cassette leegmaken want we weten nooit waar we de volgende nacht zullen doorbrengen. Ons doel vandaag is Luxemburg waar we het Hemelvaartweekend ook al waren. Het eerste stuk rijden we over de snelweg maar daarna wordt het een nationale route. We passeren Sankt Vith en een aantal kilometers voor de grens komen we in een kleine file terecht achter 2 tractoren met een flinke aanhanger. We zien de laatste dorpjes voor de grens aan ons voorbij komen en voor we het weten komen we bij een rotonde en daar is de grens bij het gehucht Wemperhardt. Dat we in Luxemburg zijn zien we aan de benzinestations en de grote winkelcentra. Iedereen komt hier voor de goedkope brandstof en evt. tabak en alcohol. Ook wij stoppen hier voor een kopje koffie – kopen brood bij de bakker en natuurlijk gooien we tank vol. Diesel kost hier slechts 89 ct. per liter dus ook wij doen ons voordeel hier.

Vlakbij Troisvierges hebben we via de app een plekje gevonden om de camper neer te zetten en het blijkt bij een groot infobord met beschutting te staan en aan de fietsroute over de Vennbahn. Fietsers kunnen hier onder een groot afdak uitrusten en via een scherm allerlei info raadplegen. We lunchen en dan pakken we de fiets. 

Troisvierges (3 maagden) zou wijzen op 3 Griekse godinnen maar Paus Gregorius heeft de namen veranderd in Fides (trouw) – Spes (hoop) – caritas (liefdadigheid) en de stad werd een bedevaartsoord  voor voornamelijk mensen uit Wallonië. Ooit lag hier (vanaf eind 19e eeuw) de spoorlijn Aken – Troisvierges (via o.a. Raeren – Monschau – Sankt Vith)  en na het opheffen van de lijn in de jaren 80 is hier een fietspad gerealiseerd. Met 125 km is dit een van de langste voormalige spoorlijnfietspaden in Europa. Het fietspad is natuurlijk met een minimale helling (anders trokken de locomotieven het niet) en het is grotendeels geasfalteerd.  Soms is er een kleine bypass zoals bij binnenkomst in Luxemburg. De tunnel is afgesloten omdat er zeldzame vleermuizen verblijven. Wij gaan fietsen naar Troisvierges  en dit deel loopt grotendeels langs weilanden met hier en daar bomen ter beschutting tegen de zon. Op enkele plaatsen met picknickbanken zijn info borden geplaatst. We lezen bv. over een vluchtelingenroute uit W.O.II o.l.v. Aloyse Kremer die vele mensen heeft helpen vluchten  naar België. We rijden wat rond in het centrum van Troisvierges en gaan dan terug.

In totaal hebben we iets meer dan 20 km gefietst op het heetst van de dag en in de camper is het ook verschrikkelijk warm. We besluiten dus om niet op dit open terrein te blijven en rijden door naar Vianden. Via Clerveaux en mooie weggetjes binnendoor bereiken we de stad aan de grensrivier de Our. We vinden een prachtig plekje aan het water, vlak voor het centrum en naast de begraafplaats en bij de dam in de rivier. De stad bestond al in de Romeinse tijd en hoog boven de stad staat het kasteel, gebouwd tussen de 11e en 14e eeuw op de plaats van romeinse resten. Het Huis Nassau kreeg de heerschappij hier en dat ging in de 16e eeuw over op het huis van oranje. In mei stonden we al op een plekje boven de stad met uitzicht op de burcht. Wij staan heerlijk onder een boom, aan het water, en nemen onze rust. Natuurlijk nemen we een kijkje op het kerkhof (daar is ook een w.c en dat komt goed uit) en als het donker wordt zien we de verlichte damwand. Het wordt een rustige nacht voor ons en het koelt gelukkig wat af.

Morgen naar Frankrijk