Een dag in Segou

Segou

Dirk is dus met de motor vanuit Bamako gekomen samen met Benke. Jeremy, onze huisbaas, moet voor USAID werken op het festival dus hij vond het handig als hij zijn motor in de stad had.

Benke heeft ons vorig jaar bijna heel Mali door gegidst en als dank voor zijn bewezen diensten heeft hij toen een 2ehands motor gekregen. Zijne oude was stuk en hij had geen vervoer meer in de stad als hij moest gaan spelen op bruiloften.

Volgens Benke is de motor dus nog steeds van Dirk als hij in de buurt is →

dus wij scheuren al dagen met ons 2en op de motor door de stad. De eerste dag stond iedereen nog verwonderd te kijken: 2 tubabs (blanken) en dan ook niet meer de jongste op de motor door het drukke stadsverkeer. Nu zijn we het praatje in de stad: heb je gezien... een paar keer per dag komen ze voorbij ….nu beginnen ze al te zwaaien..... de mannen van de motorparking kunnen Benke al vertellen of we nog wel of niet meer in het centrum zijn ….. maar het is zo vreselijk handig.

We wonen met 8 mensen in een huis hier in Segou op een paar kilometer afstand van het centrum waar het festivalterrein is. 4 slaapkamers met elk een badkamer en een grote huiskamer maar ze zijn vergeten dat er ook soms in een huis een keuken moet zijn.

We kunnen dus niets zelf klaarmaken. Niet dat we daar zin in hebben maar een kopje koffie zetten kunnen we ook niet.

Dus elke morgen als we wakker worden is het ritueel: tandenpoetsen en even gezicht en handen wassen en de straat op voor een ontbijt. Langs de weg staan om de paar meten stalletjes waar we wat kunt eten en of drinken: poffertjes van rijstemeel – farines = (mini)oliebollen (dat was vorig jaar in de Dogon steeds ons ontbijt) – omelet met stokbrood – koffie – thee.

De 2e dag dat we bij het bankje kwamen om te eten hoefden we al niet meer te bestellen: nescafé met geconcentreerde gezoete melk – elke een stokbrood met een omelet van 2 eieren.

Voor het ontbijt zijn we steevast 1000 CFA kwijt, 1,5 €. Dat is altijd nog goedkoper dan tegenwoordig ontbijten tussen 9 en 10 bij de Hema.

Daarna terug naar de kamer – douchen – spullen zoeken die we die dag misschien nodig hebben en dan gaan we op pad naar het centrum en naar het festivalterrein.

Ook de lunch doen we ergens in het centrum op straat (do in Rome what the romans do – 's lands wijs, 's lands eer). We kijken of we zin hebben in een bord met rijst en kip of vlees met een of andere saus – of frites met gebakken banaan en salade – of stokbrood met ei, tomaat en ui (broodje gezond) Dat is een beetje duurder, 2000 CFA.

Het avondeten is niet anders.

Natuurlijk ook een biertje op zijn tijd. Dat kun je in dit gematigde moslimland overal kopen maar dat is net zo duur als je ontbijt, een grote is zelfs net zo duur als je lunch.

Deze week gaan we nog een keer in Segou in een restaurant uit eten.

We gaan proberen dit te plaatsen . Op dit moment zitten we dit te schrijven op een terras van een restaurant met een kopje koffie waarvan de prijs overeenkomt met die van een kopje koffie bij de Bijenkorf of bij Starbucks in Brussel.

Over het festival in de volgende blog

groetjes Tonny