Baltische staten vervolg: Heksenheuvel

De Heksenheuvel

Bij Juodkrante ligt een heuvel, vroeger een duin, vanwaar je de zee kon zien aan de ene kant en het haf aan de andere kant. Hier werd in vroeger tijden altijd het midzomerfeest gevierd. Mensen kwamen in bootjes het haf over om hier de zonnewende te vieren met muziek en dans. En volgens de legendes woonden hier de duivels en de heksen. Later werden hier de dennenbomen geplant om de wandelende duinen tegen te gaan. Hele dorpen waren al onder het zand bedolven

In 1979 kwam de plaatselijke boswachter op het idee om timmermannen en beeldhouwers naar deze plek te laten komen om een aantal beelden van hout te maken. Het eerste jaar 25 stuks en elk jaar daarop kwamen er een aantal houten beelden bij. Op dit moment staan er zo’n 80 stuks en ze refereren vooral aan de legendes en verhalen die al eeuwen verteld worden in de lange winteravonden. Wij gaan wandelen langs een aantal van die houten beelden en ik heb sinds kort een boekje waar een aantal verhalen in staan van de figuren die gebeeldhouwd zijn.

Bv. De verhalenverteller: de dondergod Perkunas had hem uitgenodigd om hem zijn verhalen te vertellen. En: als Perkunas de hele nacht wakker zou blijven, al luisterend naar zijn verhalen, zou hij de verteller belonen met een zak goud. Maar de verteller ging niet op het aanbod in en dat wekte de woede van de dondergod en hij zorgde ervoor dat hij werd verbannen naar de heksenheuvel en daar staat hij nog steeds.

Een beeld van een vissersvrouw staat er ook: zij wacht altijd en eeuwig als haar man op zee is hopend dat hij veilig en levend terugkomt en ’s nachts klimt ze de heuvel op om met haar lantaarn de weg naar de kust te wijzen.

Een ander beeld gaat over de geboorte van de reuzin Neringa. Als Neringa 18 is komen vele mannen om haar hand. Ze was al beroemd om haar kracht en kon boten uit de stormachtige zee halen – een kar die vastzat in het zand lostrekken etc. Maar ze wilde alleen iemand trouwen die in staat was een steen over het haf naar de vaste wal te gooien helemaal tot aan een kasteel. De kasteelheer kan dit en ze trouwt natuurlijk met hem. Het verhaal gaat nog verder natuurlijk

Want we zien ook een beeld waarop Neringa staat met zand in haar schort waardoor ze zorgt dat de eilanden aan elkaar komen en zo het veilige haf ontstaat met de schoorwal tussen het haf en de zee. Ze zorgt zelfs voor voldoende vis in het haf zodat de vissers niet meer de gevaarlijke Oostzee op hoeven varen.

Het meisje met de waterkannen is ook een beeld. Zij zorgt ervoor dat het waterpeil in het haf hoog genoeg blijft om te kunnen vissen

En zo zijn er nog velen, ook met duivels en heksen die altijd op de loer liggen. Het is trouwens een aangename wandeling en op het einde is er zelfs een glijbaan en een wip en er zijn altijd wel vrijwilligers te vinden die er gebruik van maken. Kortom: de moeite van een bezoek waard