acclimatiseren en oriënteren

woensdag 19 dec. 2012: Acclimatiseren en oriënteren

We kunnen aan onze eerste volle dag vakantie beginnen na geslapen te hebben als een blok. Om half 8 zijn we als een van de eersten aan het ontbijt:  koffie (geen Douwe Egberts!) – sapje – vers gebakken witte broodjes – kaas – smeerkaas – jam – en je eitje kun je bestellen bij de ober. Niets op aan te merken dus en we ontbijten heerlijk buiten in de ochtendkoelte.

Al voor 9 uur zijn we op pad na eerst een kluis te hebben geregeld (2 man sterk komt met een grote kluis aan – kluisje in de kleerkast doet het blijkbaar niet – onze spullen kunnen veilig opgeborgen worden). Dan op zoek buiten naar een kantoortje van Africell want we willen een Gambiaanse simkaart met internet erop. Wifi in het hotel is erg langzaam en onbetrouwbaar. Voor we dat echter gevonden hebben zijn we al elke 10 meter aangesproken door een hustler: iedereen is gids – iedereen heeft en taxi – iedereen is goedkoop – iedereen wil jouw gids worden voor de komende tijd. Iedereen wil dat we krokodillen en aapjes gaan kijken.

Al doorgewinterd in Mali trappen we er toch 1 keer in vanochtend: 2 mannen nemen ons mee vanaf het strand (helemaal leeg om 9 u ’s morgens) naar hun djembe’s (zwakte van Dirk natuurlijk) – dan naar hun heilige waterput in een mooie tuin en we moeten even mee naar een weeshuis. En dan begint het schooien. We komen even op een compound wat uitrusten en dan krijgen we te horen dat we eerst 25 kilo rijst moeten kopen voor we bij de kindjes gaan kijken en dan speciaal uit 1 winkeltje. Van zo’n benadering zijn we niet gediend en met een fooi wimpelen we ze af. Lesje geleerd.

Dan het vervoer: op vaste plaatsen bij de hotels staan groene taxi’s, vaste prijzen en duur. Op de hoofdweg rijden honderden bushtaxi’s (geel met groene strepen) waar je een prijs mee af moet spreken. Dan zijn er nog busjes waar je voor een paar dalasis kunt instappen (altijd bommetje vol.)

Dit keer hebben we het sneller voor elkaar. We vinden een bushtaxi met een aardige chauffeur, binnenbekleding van deur en bank helemaal kapot maar hij brengt ons voor de afgesproken prijs (100 dalasi = 2,25 €) zo’n 10 km verderop naar de vissershaven van Bakau. We vragen meteen zijn telefoonnummer en beschikken voorlopig over onze vaste chauffeur (bellen als je terug wilt – bij het hotel bellen en naar de hoofdweg lopen – nummerbord onthouden want alle Gambianen lijken nog op elkaar!).

Bij de vissershaven worden we meteen weer belaagd door vele mannen die ons allemaal de vis willen laten zien – de boten en de nettenboeters maar dat kunnen we ook allemaal zelf. Als we ze helemaal beu zijn lopen we de markt op, drinken wat bij een stalletje en vandaar trekken we de woonwijk in (alsof we in Bamako lopen). Overal kindjes – volle riolen (het is droge tijd) – moeders voor de deur die fruit verkopen en niemand die ons stoort: heerlijk!!!   Dirk is op zoek naar een djembé – fabriekje (gezien op You tube) en in no time brengt iemand ons er naar toe:

Hij is in zijn nopjes: even spelen met een muzikant – vele kinderen komen op het geluid af – les afspreken voor overmorgen op het strand – alle kinderen in de rij voor een snoepje en met onze vaste taxi naar huis.

Even afkoelen in het zwembad met een biertje aan de poolbar – heerlijk eten bij de Mexicaan – even t.v kijken en internetten en dan houden we het voor gezien. We horen mensen buiten aan de bar zitten maar bij ons gaat het kaarsje langzaam uit. Genoeg gedaan vandaag in de warmte. Het is 35 graden en het koelt ’s avonds heerlijk af maar we zijn ook blij met de gehuurde airco. De kamer is heerlijk koel. We beschikken over een zitje met tv – buro'tje – slaapgedeelte en een badkamer dus loopruimte genoeg en een galerijtje voor de deur om buiten te zitten. Dus we lopen elkaar niet steeds voor de voeten.

Genoeg voor vandaag – wordt vervolgd

Corrie, we nemen bierdopje mee!!! We hebben pas 1 soort bier gezien (Julbrew)